tv'deki bunca komedi programına rağmen komedinin sokağa yansımaması

sokak tv deki şiddeti fazlasıyla yansıtıyor. ama bir o kadar da komedi programları, filmleri, dizileri olmasına rağmen sokakta komedi az. olan da kara mizah örneği. doğal yoksunluklar gibi. gün içerisinde zekice bir espriye denk gelememek. hâlbuki insan aynı insan. tuhaf değil mi?

sokak da cayır cayır kara komedi var..

iki kuruş para verecek diye çalıştığın iş yerinin yaptığı saçma salak işkenceler komedi değil hayatı sorguları hale getirmektedir.

(bkz: millet aç aç)

sokaktaki komedi kara komedi, absürd komedi tarzındayken, sokak komedilerini oynayan vatandaşlar sitcom çaylaaar veyahut konuşma lan diye bağıran adamları severler.

güldür güldür izlemiyorum. çok güzel hareketler bunlar'ı da internet üstünden skeç seçerek ileri alarak izliyorum çünkü mizahın kalitesi düşük.

ayşegül olmasa belki de hiç izlemezdim bile. politik mizah olmadan ya da suya sabuna dokunamadan yapılan mizaha mizah diyemiyorum zira protest olmayan mizah sahte kalıyor bu zamanda.

kimse kusura bakmasın son yılların tv komedileri kaba fars. iyi ki de hayata yansımıyor. televizyon tarihinin en iyi komedileri varsayalım ismail ve boş gezen ve kalfası adlı ferhan şensoy komedileriydi. bir demet tiyatro’nun da hakkını vermek lazım. ondan sonra komik komedi görmedim. gülse birsel komedilerini sevenler oldu bana uymadı.