üç eşini de öldüren adamın ben kadın düşmanı mıyım sorusu

üç eşini öldüren bir adamın “ben kadın düşmanı mıyım?” sorusu, yalnızca bireysel bir sorumsuzluk değil; aynı zamanda toplumsal körlüğümüzün, hukukun ihmalkârlığının ve erkek şiddetini hâlâ “bireysel öfke” olarak tanımlayan bakış açısının kanayan bir yansımasıdır. bu soru, cevabını çoktan içinde barındıran ama hâlâ sorulabilen bir cüretle sorulmuştur. bu cümlede ne pişmanlık vardır, ne de yüzleşme… sadece sorumluluktan kaçan, kendi karanlığını mazur göstermeye çalışan bir inkâr hali vardır.

evet, üç kadını öldürmüş bir adam elbette ki kadın düşmanıdır. sadece kadınlara değil, yaşam hakkına, eşitliğe, şefkate ve insan onuruna da düşmandır. sorulması gereken soru “kadın düşmanı mıyım?” değil, “bu zihniyet nasıl yaşatıldı?” olmalıdır.

toplumun bir bölümü hâlâ bu tür erkekleri “sinirlendi”, “kıskandı”, “aldatıldı” gibi bahanelerle meşrulaştırmaya çalışırken, ölen kadınların adları yalnızca haber başlıklarında geçiyor. oysa üç hayat son bulmuş, üç anne, üç kız kardeş, üç dost susmuştur. ama fail hâlâ cümle kurabiliyor: "ben kadın düşmanı mıyım?"

bu soruya cevap vermeden önce durup düşünmek gerek. nasıl oluyor da bir erkek, üç kadını öldürüyor ve hâlâ “kendini” merkeze alıp masumiyet sorgusu yapabiliyor? işte tam da bu yüzden, kadın cinayetleri bireysel sapkınlık değil; köklü, sistematik ve öğretilmiş bir şiddetin sonucudur. ve bu şiddet, sorumlular hesap vermedikçe devam edecektir.

kadınlar, erkek egemenliğinin hüküm sürdüğü zihinlerin vicdanına teslim edilemez. çünkü bazı zihinler, vicdan değil yalnızca bahane üretir. ve sorar:
"ben kadın düşmanı mıyım?"
cevap nettir:
eğer üç kadını öldürdüysen… sen sadece kadın düşmanı değil, insanlık düşmanısın. ve biz, artık bu sorulara değil, adalete yer bırakmalıyız.