uğraş verilen şey gerçekleşince alınan hazzın azalması

insanoğlu işte. bir şeyi çok ister, aylarca belki yıllarca çabalar ama aslında bu çaba ve istek arzusudur onu mutlu eden. o isteğin olabilme ihtimaliyle mutlu olur. kişi buna alışmıştır. aklında ve hayallerinde hep o olmasını istediği şeyin hayali vardır ve bu hayal onu farkında olmadan mutlu etmektedir. fatih de istanbul'u fethettiğinde değil fethetme arzusuyla çalıştığında daha mutludur derler ya işte tam da öyle. dostoyevski de bu durumu budala adlı kitabında şöyle açıklar:
kolomb amerika'yı bulduğunda mutlu olmadı ararken mutluydu.