ülkücü bir babaya sahip olmak

rastgele bir yerde denk gelinen osman öztunç, ali kınık, ahmet şafak şarkılarını ezbere bilip söyleyebilmek. alparslan türkeş kitaplarını, nihal atsız'ı çok küçük yaşlarda okumuş olmak. bana edebi bazı şeyleri okumuş olmak dışında bir şey kattığını söyleyemem. küçükken yavru bir kurt olmamın şu anki fikirlerime bir katkısı olduğunu düşünmüyorum. milliyetçiliğin de şekilden, siyasi partiden, mafyavari tiplerden başka bir şey olduğunu henüz görmedim. şimdilerde sade bir vatandaş, yurttaşım. tek istediğim adil bir ülkede insanca yaşamak.
not: babam da öyle ocak ocak gezen tespih sallayan bir tip değildi. sadece parti olarak desteklerdi.
not2: katkısının olmadığı konusunda özür diliyorum. sayesinde fetö dahil hiçbir cemaate şuna buna bulaşmamış oldum. dersanelerine bile gitmedim. teşekkürler baba.

allah a şükür babam öyle biri değildi.
eğer böyle bir babam olsaydı eskiciye 4 mandal karşıkığında verirdim hiç işim olmaz.

hemen bir anımı anlatayım bu konuda, nasıl bir şey olduğunu anlayın diye.
dört yaşındayım ailemle ankara'ya gittik detayları çok net hatırlamıyorum küçük olduğum için fakat bir mezarın önünde babamın hüngür hüngür ağladığını hatırlıyorum. babam öyle olduğu için ben de çok üzülmüştüm ve çocuk aklı, tüm arkadaşlarıma "biz atatürk'ün gerçek mezarına gittik o aslında anıtkabir'de yatmıyor, gizli bir yeri var" demiştim. uzun süre de böyle sanmıştım gerçekten, meğer alparslan türkeş'in kabriymiş.

önyargı ile yaklaşmam. önce ülküsü neymiş onu bir öğrenirim.

allah kolaylık versin

kötü bir şey değildir. peder bey eski ülkücülerden, bugünlerde devlet bahçeli'den ötürü meralci takılıyor. alparslan türkeş'i hala sever hayırla yad eder. yukarıda beyan edildiği üzere ülkücü şarkıcıların şarkılarıyla büyüdük. hala osman öztunç, mustafa yıldızdoğan bazı bazı da ozan arif dinlerim. sözleri kötü değil müziği de güzelse niye dinlemeyeyim? zaten çocukluk zamanımızda rahmetli dedem de bize mehter marşı okurdu. ''aman da osman paşa emir ver bize, zafer haberini verelim size...'' bunları falan hep ezbere okuyorduk. hala da estikçe dinlerim. mitinglere de gittiğimiz olmuştu, ülkü ocaklarına da ama benim çocukluğumda hatırladığım ocaklar böyle değildi. mavi arka fonlu beyaz kurt ve hilalli zamanlar sanki daha iyiydi. lise zamanlarıma denk gelen dönemde ise daha çok mafyacılık şeklindeydi ülkücülük.

ha ben parti sevmem, particilik sevmem, partici insanı sevmem.

şimdilerde kendisinin öyle olduğunu düşünmüyor, hiçbir şey eskisi gibi değilmiş. zaten ocak nedir bilmezmiş bile. alparslan türkeş'e saygı duyarmış hep, şu anda da öyle. ben de kendimi bildim bileli osman öztunç, mustafa yıldızdoğan, ozan arif gibi nicelerini dinleyerek büyüdüm. çok da severim. kasetlerini hala saklar arada dinleriz. genç zamanlarını hatırlatıyormuş babama. öyle bir etkileri var sadece.
kötü bir tarafını görmedim. kolaylık dileyecek bir şey olduğunu da düşünmüyorum.

hdp(kk)'li bir babaya sahip olmaktan her türlü daha iyidir.

akp'li bir babaya sahip olmak kadar kötü değildir.

geçmiş olsun.

(bkz: yazık lan kimin çocuğuysa)

döverim.

şahsıma ait baba, belirli bir siyasi görüşüm olmadığı için sık sık eleştiride bulunur ve kendileriyle tartışırım. bana göre parti mensubu olmak çokta mantıklı bir şey değildir. ama bana atatürk'ü her zaman çok sevdirdiği, vatan-millet-bayrak sevgisi ve saygısı aşıladığı için kendimi aşırı şanslı hissediyorum. bilinçsizce beni siyasi yönelimlerine dahil etmedi hiç bir zaman. sadece adımı ülkü koyup gerisini allahu tealaya bırakması da bu cümleden sonra biraz ironik oldu. çocukken annemle babamı ocaktan almaya gittiğimizde benim için gidiyor sanırdım. ahh işte aptal çocukluğum. ama teşekkür ederim beni asla yönlendirmeye çalışmadığı ve bilinçli bir birey olarak topluma kazandırdığı için. yine de ülkücü şarkı türkülerinin hepsini ezbere bilmesem iyi olacaktı. neyse arkadaşlar, çay için, atsız okuyun, osman öztunç ve ali kınık dinleyin..

(bkz: kurtlar vadisi kokan başlıklar)