ulusalcılığın hayvanî bir içgüdü olması

bir gerçek. hayvanların zihninde de ancak her birimiz sürümüzün fedaisi olursak sürü hayatta kalır bilgisi kodludur. hatta hayvanların sürü halinde dolaşması bile bu sebepledir.

bir türe, ulusa mensubiyet bir realitedir. içgüdü değildir. (bu mensubiyetinden bir ideoloji devşirme ise tutarsız bir siyasettir. çünkü mensubiyetler seçimlik değildir. onunla öyle doğarsınız.) hayvanlar açısından hayvani sayılması dışında hayvani de değildir. havuç havuçtur içgüdüsü nedeniyle kızarmaz, türün karakteristiği odur. yılan da yılandır hayvandır ama sürünmesinin nedeni beddua almışlığından, hayvanlığından veya içgüdüsünden değil anatomisi kaynaklıdır.. ulusalcı (ki yanlış ve saçma bir adlandırmadır.) bir insandır, efenim milliyetçiliğin şöhretini sevmediğinden olmalı ve biraz da sekülermiş miş te o yüzden işte ulusalcı olarak anılsın istiyor muş muş.. hayvani bir içgüdüyle falan ilgisi yoktur. sağ sosyal demokratlığını ulusçulukla makyajlayıp, milliyetçi tarafa kaçma tehdidi ile istikbal arayanları anlatır. bunların ılık sol versiyonlarına nasıl ki sosyalistçi denmiyorsa bunlara da ulusalcı denmemesi gerekir. ulus alıp satmadıklarına göre, yani enternasyonalci değil millicilermiş. hepsi bu. kendimizi de onları da kimseyi de kandırmayalım, hayvanilikle falan da suçlamayalım, çünkü saçmalık..