üniversitelerdeki bakire öğrencilerinin listesini yapan ülke

kazakistan'mış. hatta liste internete düşmüş ve gelen tepki de kişisel bilgilerin internete düşmesi olmuş. listedeki kızların isim, yaş ve kimlik numaları ayrıntıları da var.

kişisel verilerden önce bekaretin kişiyi ilgilendiren bir durum olduğu, devletin bunu niyet bunu kontrol edip liste tuttuğu neden sorulmamış ilginç.

haber

helal olsun. ne güzel işte evlenmek isteyen bakir beylerin anında kendilerine uygun bakire hanımlar bulmasına olanak sağlayacak olan güzel uygulama.
en kısa zamanda diğer ülkelere de gelmesini dilerim.

bak ne güzel uygulama olmuş bu kızlar hemen kısmet bulabilir böylelikle kendilerine.

öteki türlü diğer kızlarla zaman kaybetmenin anlamı yok.

üniversiteye başlayacak kızlarımıza çelik don giydirerek üstesinden gelinebilecek sorun.
anahtarı sadece annesinde olacak.
lakin tuvalet ihtiyacı nasılsın giderilir onu daha çözüme kavusturamadim.

rezillikten başka bir şey değil. umarım kazakistan tez zamanda çözüm bulur.

üniversite okuyacak kızlara bekaret kemeri de zorunlu olsun.
t : tipik üçüncü dünya ülkesi rezaleti.

bazen yabancı gençlik filmlerinde görürüz ya 18 yaşındasın hâlâ bakire misin diye alay edilir. eğer öyle bir niyetle yaptılar ve bakireleri fişleyip yola sokmak istiyorlarsa bir telefon kadar uzaklarındayım. koca bir tavuk kümesine tek bir horoz yeter.

çok çok eskiden ankara'da ulus heykel karşısından sıhhiye'ye çalışan taksi dolmuşlar vardı üç dört tane. sıhhiye'de zafer çarşısı karşısındaki küçük yeşil alan kıyısındaydılar. belediye otobüsü yerine bunlara binmek bir statü göstergesiydi sanki. müşteri profili kentli beyaz türkler yani. ama öyle sıradan arabalar değildiler. eski amerikan orjinal cadillac, buick vb. türü oldukça eski yıpranmış araçlardı. muhtemelen sefaretlerden hurdaya çıkartılanlardan, sanayide toparlanıp bir şekilde trafiğe çıkan cinsten. çocukluğumdan hatırlıyorum çok binmişliğim var. içlerinden biri dikkatimi çekerdi. koltukları bildiğimiz sera naylonu türünden şeffaf plastik kaplıydı. şoförü de her seferinde bir şekilde konuyu oraya getirir ve ön koltuğa aldığı genellikle yaşlı müşterisine "daha orjinal naylonu üstünde, bunu alabilmek için çok kovaladım.." tarzı methiyelerle, diğerlerinden hiçte farkı olmayan (hatta belki daha döküntü) otosunu överdi de överdi.. ki övünmesine gerekçe yaptığı şeffaf naylonları da, bırakın şeffaflığını kendileri bile yarı yırtk, yarı yok, lime lime paramparça durumda kir içindeydi. taksicinin o naylon kalıntılarına yüklediği "anlama" ve gerçekten inanarak övmesine hayret ederdim.
bekaret meselesi, niye bende o sürücü ve otomobilleri çağrıştırır hep. bilmiyorum.!
insanlarda da gereksiz anlam yüklenen simgeler, kalıntılar arayan, övenler o sürücüye benzeyenler var mı acaba..!