1.
üstü kalsın adında bir kitap başlığı daha olduğu için başlık yazarın adıyla açılmıştır.
1951 doğumlu türk yazar ve jeofizik mühendisi cemil kavukçu imzalı eser olup öykü türünde yer almakta ve 2014 yılında yayınlanmıştır.
bazı kaynaklarda yayınlanma tarihi değişiklik gösterse de kitapta verilen tarih esas alınmıştır.
kitabımızda toplam 9 öykü yer alıyor.
bazılarının ismi şöyle;
o bakış
piyes
olasılıklar
üstü kalsın
o bakış adlı ilk öykümüzden başlayalım, iş için bir yere giden iki adamdan büyük olanının gittiği bir mekânda yaşadıkları konu ediniliyor, lokanta tarzındaki bu yerin sahibi bu adama acılarını ve pişmanlığını, sevdiği ama vazgeçmek zorunda kaldığı sözüm ona yavru ayının gözlerindeki unutamadığı o bakışı anlatıyor, çok vurucu bir öykü değildi bence ama karakterin dinlediği hikâye karşısındaki değişimi hikâyeyi canlı kılan unsurlardandı.
ikinci öykü olan hangi dala bakalım baba öyküsünde ise 1934 yılında gerçekleşen bir karga istilâsı ve çeşitli entrikalar, şimdilerde bir ihtiyar olan adamın ağzından anlatılıyor.
üçüncü öykü olan karga bayramı adlı öyküde de kargalardan kurtulma çabası ve bu iş için görevlendirilen adamın hayatının bir anda kargalar sayesinde değişecek olması konu ediniliyor, önceki öykünün benzeri olduğu için çok şaşırtan bir öykü değildi bence.
piyes adlı dördüncü öyküde ise çocukların yaramazlıklarından esinlenerek bir piyes yazmaya karar veren bir adamın hayali anlatılıyor, yine kargalardan bahseden bir öyküydü.
şerare öyküsünde çalışma hayatındaki bazı kişilere dair gözlemler aktarılmış, çalışmayı istemeyen ama çalışmak zorunda olan bazı insanları daha yakından tanıdığımız bir öykü olduğu söylenebilir.
olasılıklar öyküsünde ise bir ses yüzünden uykusundan uyanan adamın günü anlatılıyor, o ses kime aitti, neden ses yapmıştı, onu affedebilecek, ya da bir daha görebilecek miydi?
öğle sıcağı öyküsünde ise birbirini hiç tanımayan insanların birbirlerinin hayatlarını ne kadar değiştirebilecekleri vurgulanıyor, her şeyin belirsiz olduğu da öykünün düşündürdüğü şeylerdendi.
üstü kalsın adlı son öyküde ise erman adlı bir adamın gözlemlerinin yanı sıra yaşadığı, düşündüğü şeyler de anlatılıyor ve kitaba adını veren bu öyküde geçen bir cümle ile kitaba neden bu adın verildiğini görmüş oluyoruz.
çok derin veya çok güçlü öyküler olduğunu kendi adıma söyleyemesem de hiç etkileyici olmayan öykü olduklarını da galiba söyleyemem, anlatıcı karakterlerin hep ama hep erkek olmasını güzel bulmadım, kadın karakterlerin de öykülerde anlatılan değil de anlatıcı olmasını dilerdim.
diğerlerine göre en iyi öykünün o bakış adlı öykü olduğunu düşünüyorum, keza kitaba dair favori öyküm de o oldu, sürükleyici öykülerdi ama beklediğim kadar vurucu da değillerdi.
bence üstü kalsın demeye varan öykülerdi, hikâyede daha anlatılacak şeyler var, karakterlerin söyleyecek şeyleri var ama her şey bize sunulmuyor okurken, anlatılanlar yarım kalmış hissi veriyor öykü bittiğinde.
okurken seçtiğim bazı cümleleri bırakarak burada bitiriyorum, üstü kalsın...^^
bir yarası vardı, anlatmak için beni seçmişti.
yürürken neler geliyor insanın aklına
bir bilsen.
sessizlikte bir şeylerin değişebileceği ihtimali hep vardır.
oysa bana neydi, başkasına neydi?
ince mizah anlayışını belki de sadece seçtiği kişilere açıyor, bu da onların kendilerini ayrıcalıklı hissetmesini sağlıyordu.
insanın en büyük düşmanı kendisiydi. ruhuydu. hayat bir korkuydu.
her günün her ânında, benden daha büyük bir gücün içimden akıp geçtiğine inanıyorum.
1951 doğumlu türk yazar ve jeofizik mühendisi cemil kavukçu imzalı eser olup öykü türünde yer almakta ve 2014 yılında yayınlanmıştır.
bazı kaynaklarda yayınlanma tarihi değişiklik gösterse de kitapta verilen tarih esas alınmıştır.
kitabımızda toplam 9 öykü yer alıyor.
bazılarının ismi şöyle;
o bakış
piyes
olasılıklar
üstü kalsın
o bakış adlı ilk öykümüzden başlayalım, iş için bir yere giden iki adamdan büyük olanının gittiği bir mekânda yaşadıkları konu ediniliyor, lokanta tarzındaki bu yerin sahibi bu adama acılarını ve pişmanlığını, sevdiği ama vazgeçmek zorunda kaldığı sözüm ona yavru ayının gözlerindeki unutamadığı o bakışı anlatıyor, çok vurucu bir öykü değildi bence ama karakterin dinlediği hikâye karşısındaki değişimi hikâyeyi canlı kılan unsurlardandı.
ikinci öykü olan hangi dala bakalım baba öyküsünde ise 1934 yılında gerçekleşen bir karga istilâsı ve çeşitli entrikalar, şimdilerde bir ihtiyar olan adamın ağzından anlatılıyor.
üçüncü öykü olan karga bayramı adlı öyküde de kargalardan kurtulma çabası ve bu iş için görevlendirilen adamın hayatının bir anda kargalar sayesinde değişecek olması konu ediniliyor, önceki öykünün benzeri olduğu için çok şaşırtan bir öykü değildi bence.
piyes adlı dördüncü öyküde ise çocukların yaramazlıklarından esinlenerek bir piyes yazmaya karar veren bir adamın hayali anlatılıyor, yine kargalardan bahseden bir öyküydü.
şerare öyküsünde çalışma hayatındaki bazı kişilere dair gözlemler aktarılmış, çalışmayı istemeyen ama çalışmak zorunda olan bazı insanları daha yakından tanıdığımız bir öykü olduğu söylenebilir.
olasılıklar öyküsünde ise bir ses yüzünden uykusundan uyanan adamın günü anlatılıyor, o ses kime aitti, neden ses yapmıştı, onu affedebilecek, ya da bir daha görebilecek miydi?
öğle sıcağı öyküsünde ise birbirini hiç tanımayan insanların birbirlerinin hayatlarını ne kadar değiştirebilecekleri vurgulanıyor, her şeyin belirsiz olduğu da öykünün düşündürdüğü şeylerdendi.
üstü kalsın adlı son öyküde ise erman adlı bir adamın gözlemlerinin yanı sıra yaşadığı, düşündüğü şeyler de anlatılıyor ve kitaba adını veren bu öyküde geçen bir cümle ile kitaba neden bu adın verildiğini görmüş oluyoruz.
çok derin veya çok güçlü öyküler olduğunu kendi adıma söyleyemesem de hiç etkileyici olmayan öykü olduklarını da galiba söyleyemem, anlatıcı karakterlerin hep ama hep erkek olmasını güzel bulmadım, kadın karakterlerin de öykülerde anlatılan değil de anlatıcı olmasını dilerdim.
diğerlerine göre en iyi öykünün o bakış adlı öykü olduğunu düşünüyorum, keza kitaba dair favori öyküm de o oldu, sürükleyici öykülerdi ama beklediğim kadar vurucu da değillerdi.
bence üstü kalsın demeye varan öykülerdi, hikâyede daha anlatılacak şeyler var, karakterlerin söyleyecek şeyleri var ama her şey bize sunulmuyor okurken, anlatılanlar yarım kalmış hissi veriyor öykü bittiğinde.
okurken seçtiğim bazı cümleleri bırakarak burada bitiriyorum, üstü kalsın...^^
bir yarası vardı, anlatmak için beni seçmişti.
yürürken neler geliyor insanın aklına
bir bilsen.
sessizlikte bir şeylerin değişebileceği ihtimali hep vardır.
oysa bana neydi, başkasına neydi?
ince mizah anlayışını belki de sadece seçtiği kişilere açıyor, bu da onların kendilerini ayrıcalıklı hissetmesini sağlıyordu.
insanın en büyük düşmanı kendisiydi. ruhuydu. hayat bir korkuydu.
her günün her ânında, benden daha büyük bir gücün içimden akıp geçtiğine inanıyorum.
devamını gör...