üstü tozlanmış kelimeler kullanan insan

böyle insanın hastasıyız. cümüllerine ufak ufak eski lügata dair eklemeler yapar.

onu dinlerken sanki 1950-60'ların gazete/mecmuasını okur gibi olursunuz. hem kulağa hoş gelir, hem de yeni kelimeler öğretir.

(bkz: farklılaşma çabası)
kendini cool sanan itici insandır. günümüz türkçesinin neyinden memnun değilsin efendi? işte bunlar hep özgüven eksikliği…

sıla gençoğlu şarkılarının tamamında görebileceğimiz eylem. tahsin hasoğlu nun konuyla ilgili videosu için
buradan
sıla gibi şarkı yapma rehberi.

kelime haznesi geniş olan ve duruma uygun olanı kullanmaktan kaçınmayan insandır. karşı tarafı da kendisiyle aynı kültür seviyesinde varsayıp anlayacağını düşünür. bu kelime eski, bu tozlanmış, bunu bilmezler, bunun modası geçti kaygısına kapılmaz. güzel güzel, biteviye, melodik anlatır, ben de dinlerim.

eski şairlerin modern ve dönemin ötesinde kelimeler kullandıklarına şahidizdir, o dönem için bulunmayan nimetlerdi o kelimeler örneğin: "robot" "bilgisayar" "makine"vb . o dönemlerde bu kelimelerin ilgi görmesinin temeli eşsiz olmalarıydı çünkü bu kelimeler insanların sosyal yaşantılarında kolay kolay duyabildikleri sözler değillerdi. günümüzde de bu vakanın tam tersi mevcuttur, artık demode lafların meşhur olduğu dönemdeyiz vesselam artık biz de çok nadir duyuyoruz , o eski samimi , masum kelimeleri. insanoğlunda elinde olmayan olgulara yönelme hastalığı var ve buna müteakip güzel şeyler de ortaya çıkıyor, çıkacaktır...