uyumakla uyumamak arasında kalan yazar

yerim onun mahsun yüzünü..

bir sabah daha bir sabah daha.. nereye kadar böyle devam edecek sorusunu sormasın artık istiyorum..

çok düşünüyordur kesin. öyle olmalı. kimsenin onu anlayamadığına emindir.

yarım bırakılan diziler, şarkılar. ne yapsa olmaz bazen.

başta dediğim gibi onun yarım yamalaklığını yerim.

herkimsen şunu bilmeni isterim.

seni yerim. sısısıısıs

er geç uyuyacak yazardır. yenmesi için bir sebep yoktur.

şimdi uyusam sabah erken kalkarım diyorsun ya büyük yalan. uyumadan da çalışınca algın azalıyor. iki kenarı keskin bıçak.

o yazar benim. kahve içtim ve susayıp duruyorum.

eğer o yazar ben olsaydım kesinlikle uyumamayı tercih ederdim. uyudukça daha az yaşadığım düşüncesine kapılıyorum.

şu an aynı düşüncedeyim. yeni bir kitaba başladım, 16 sayfa kadar okudum. sevgilimi bekliyor belki onu yatmadan önce son kez görüp uyumayı planlıyorum çünkü sabah uyanıp gitmem gereken bir deneme sınavı var. gerçi ben uykusuz da üstesinden gelirim ama uyuya kalıp gitmeme ihtimali bir tık arafta bırakıyor beni, her neyse uyuyanlara iyi uykular uyanık olanların da gecesi güzel olsun.

çocukların hastalık dönemlerinde annelerin genelde yaptığı şey… hele de ateşi varsa çocuğun, uyumamak için direnirsin…