uzak

bir a.hicri izgören şiiridir.

herkesin bir yağmuru vardır ve bir rüzgârı
aşk biraz ıslanmaktır
al götür beni o uzak yağmurlara

herkesin bir şiiri vardır ve bir şarkısı
aşk biraz çoğalmaktır
al götür beni o uzak şarkılara

herkesin bir akşamı vardır ve bir masalı
aşk biraz yorulmaktır
al götür beni o uzak akşamlara

tarkan'ın 2001 yılındaki "karma" adlı albümünde yer alan güzel bir şarkısı.

iki yer ya da iki nesne arasındaki ölçülen ya da ölçülemeyen büyük mesafe.

bir de entel dantel bir film vardı galiba aynı isimde ama neyse...

"elimi uzattığımda sana dokunamayacağım herhangi bir mesafe, uzak kavramının doğuşudur benim için"
demiştim bir seferinde.

yakınlarınızdan ve yakınınızda olandan çok daha iyi hissettirebiliyor. daha az karın ağrısı. mesafeler ölçülebilirliğin ötesinde çoğu zaman. uzak yakındaymışçasına, uzaktayken en huzurlu olan. hiç yaklaşmayın dostum, öyle kalın. kendi boşluğunuzda daha az duvara toslayın. kendi içinde ne kadar dokunabiliyorsan.

hayatımda izlediğim en sıkıcı en boş film.

kalmışım bir başıma
bir başıma ve uzak
biliyor musun

binlerce yıl sağılmışım,
korkunç atlılarıyla parçalamışlar
nazlı, seher-sabah uykularımı
hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar,
haraç salmışlar üstüme.
ne iskender takmışım,
ne şah ne sultan
göçüp gitmişler, gölgesiz!
selam etmişim dostuma
ve dayatmışım…
görüyor musun ?
nasıl severim bir bilsen.
köroğlu’yu,
karayılanı,
meçhul askeri…
sonra pir sultanı ve bedrettini.
sonra kalem yazmaz,
bir nice sevda…
bir bilsen,
onlar beni nasıl severdi.
bir bilsen, urfa’da kurşun atanı
minareden, barikattan,
selvi dalından,
ölüme nasıl gülerdi.
bilmeni mutlak isterim,
duyuyor musun ?
öyle yıkma kendini,
öyle mahzun, öyle garip…
nerede olursan ol,
içerde, dışarda, derste, sırada,
yürü üstüne üstüne,
tükür yüzüne celladın,
fırsatçının, fesatçının, hayının…
dayan kitap ile
dayan iş ile.
tırnak ile, diş ile,
umut ile, sevda ile, düş ile
dayan rüsva etme beni.
gör, nasıl yeniden yaratılırım,
namuslu, genç ellerinle.
kızlarım,
oğullarım var gelecekte,
herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
kaç bin yıllık hasretimin koncası,
gözlerinden,
gözlerinden öperim,
bir umudum sende,
anlıyor musun ?

fotoğrafı görünce aklıma , alplerdeki küçük bir dağ kasabasındaki mütevazi bir evde birbirimize şiir okuyarak seviştiğimiz isviçreli kız arkadaşım geldi.

hey gidi günler hey...
yaşlanıyoruz.

çok değişik şekillerde ölçülebilen bir şey. yıllar, kilometreler, kelimeler bazen sadece bir his ile. uzak diye bir şey yok dediğim zamanın çok da yakınında ama yine de ondan olabildiğince ayrı bir yerden bakıyorum ona, uzak; bir tereddütün ardından dağılan bulanık bir resmin en belirgin detayı.

"bu anıyı anlatmak isterdim..
ama nasıl solgun...
hiçbir şey kalmamış gibi
çünkü: uzaklarda gömülü,
ilk gençliğim yıllarında

yaseminden gerilmiş gibi bir ten...
o ağustos gecesi? ağustos muydu?
- o gece...
yalnız gözleri hatırımda hayal meyal;
gözleri, sanırım,
maviydi...
evet, evet mavi, gökyakut mavisi."

(bkz: konstantinos kavafis)

---
bunun bir de çok uzak olanı vardı ama o külliyen yalanlarda sarılıydı.