pagan poetry yazar profili

hangi dizesini alsam bilemedim, her birini tek tek öper başıma koyarım:

……..

ve içimde gezerim ucu sivri bir bıçakla
söylesem size söylerim ey ipini kendi gerenler
kedere kederle, ağrıya ağrıyla karşı çıkarım.

masam ki şuracıkta solgun bir köy akşamı
bir uzun yoksul, bir başka yoksul
düşer ellerim bir çağın artıklarına
çatalımda kemikler, ölü gözleri
ve iniltiler, çığlıklar
benden bir şey sorulamaz gibiyim. biri gelsin şu tabağımı kaldırsın
çatalımı da
iğrenmenin, tiksinmenin en eskisiyim
iki eşya arasında bir hiçlik
ne iskemle, ne masa, tam orda tökezlenirim.

………..

“yarı zamanlı kavunluk eylerken yarı zamanlı kavunluktan çıkıp başka şeyler eylemek bu kadar zor olmamalı eyyyyy kavun. bunu her birimiz yapıyoruz. hiprit. kavun! haddini bil, o çekirdekleri derhal yerine bırak.” diye buyurdu keyfimize keder olan bir en müstesna sorunun yegane dile gelişi. çünkü her şey bir ahenkli ama kavun çekirdekleri çok moralimizi bozuyor, incinmekteyiz.

bir şiir. bir gölge.

'aynı kadınla iki kez
evlenerek hayatımı mahvettim'demiş
william saroyan.hayatlarımızı mahvedecek bir şeyler
her zaman vardır,
william,
neyin veya kimin
bizi önce
bulduğuna
bakar,
mahvolmaya hep
hazırızdır.mahvolmuş hayatlar
olağandır
bilgeler için de
ahmaklar için de.ancak
o mahvolmuş hayat
bizimki olduğunda,
işte o zaman
farkına varırız
intiharların,ayyaşların,hapisane
kuşlarının,uyuşturucu müptelaları
ve benzerlerinin.
varoluşun
menekşeler kadar,
gökkuşağı
kasırga
ve
tamtakır
mutfak
dolabı
kadar
olağan
bir
parçası
olduklarının.

(bkz: mahvolmuş hayatlar olağandır)

“göte göt diyemeyeceksek neden yazıyoruz ha neden” diye düşülmüş ve gereği yapılmıştır diye düşünüyorum, ayrıca göt neden küfür ola ki? göt bir parçamız en nihayetinde, madem ki böyle bir gerçeklik var görmezden gelmek bu gerçekliği yok saymaktır, bu mümkün olabilir mi zira (bkz: gözler önüne serilen göt gerçeği)
küfür diyerek ötekileştiremezsiniz bu gerçeği hıh.

“modern” insanın ulaştığı mertebelerden biri. oysa bu modernlik nanesinin içimizi ferahlatacağı yönünde türlü söylemler halen rağbet görüyor. ne oldu? olmadı mı?
bir yazar iyi bir konuya temas etmiş: “bokunuzu atmaya giderken kaybolursunuz” diyerek. evet, insanın bokuyla yüzleşmesi, ondan yüz çevirmemesi bence de kayda değer bir adım. ta ti ta tiiii yavrum, haydi yavrum.

uzun zamandır iş görüşmesine dahil olmuyorum ve bundan sebep halen soruluyor mu bilemediğim, küfür olmayan ama küfür etkisi yaratan söz öbekleri kapsamında ele alınabileceğini düşündüğüm bir öbecik. peki neden, neden böyle olması, neden ortada bir iş ve bu işi yapmaya aday kişiler varken, yani konu belliyken bu saçma kompozisyonda yer almak zorundayız. neden kendimi sana ben diğerlerinden daha iyiyim, onu alma beni al diye küçük şirinliklerle seni cezbetmeye mecbur hissetmeliyim, aslına bakarsanız konu sizin karşı tarafı, diğerlerinden daha yetenekli, daha deneyimli, stres altında daha dişli tırnaklı olduğunuza ikna etme meselesi de değil bu, tamamen hangi pozisyonlarda ne derece kanırtılabileceğinizi merak eden biri var ve sizin kanırtılma konusunda ne kadar şehvetli olduğunuzu anlamak istiyor sanki; oh yeah bebeğim ben haftasonlarında da kahrolası raporları hazırlar, yıllık hedefi daha ilk üç aylık dönemde tamamlaman için müşterilerinin kapısından ayrılmam. çünkü beni her türlü ve her şekilde her konumda her işe gelirim. bunu arıyor, buna dair bir iz arıyor.

yoo dostum yoo, yemezler. bak şimdi tam şu anda dedim ki kendimi sizi neden işe alalım pek sevgili pagan poetry, kendine dedim. dürüst olmak gerekirse ben sistemsel çöküşün geldiği şu durumda senin yerinde olsam beni işe almam. çünkü beni işe almakla doymak bilmeyen açlığının, rant ve sömürü ağının tam kalbine her an patlamaya hazır bir parça yerleştirmiş olursun. çünkü bana bahşedeceğin sağlık sigortası ya da yemek kartından sağlayacağım fayda yerine senin de ağzının yüzünün sistemsel olarak dağılabildiğini görmeyi tercih ederim. evet bunu ederim.

(bkz: i'm thinking of ending things)

mantığın duygulara sızmadığı, duyguların mantığı taciz etmediği bu ikisinin birbirinden ayrı ve bağımsız olduğunu fikrini diyorum acaba öğreniyor muyuz yoksa gerçekten böyleymiş gibi davranmak kimi yer ve zamanlarda kullanışlı mı oluyor acaba, bilemedim. bilemedim diyeyim de konu uzamasın geç oldu.

genç yaşımda:
(bkz: shroud of frost)
(bkz: shroud of false)

sonra sonra:
(bkz: trouble every day)

ihtiyarlama dönemi:
(bkz: sürgün gibi masallarda)

öldükten sonra
(bkz: dead and lovely)

(bkz: bu arada bora ben)

(bkz: gecenin üçünde)
(bkz: süleyman hep başbakan)
(bkz: zaman zaman)
(bkz: haberin var mı)

çok güzel bir şeydir. yakında eril enerji ile giden arabalar olacakmış diyolla, bunlar o vakit eril enerjisi yüksek tasarruflu erkek mertebesine erişecekler. gün gelecek eril enerji ile çalışan trenler, otobüsler, uçaklar.. o kadddar güzel bir şey ki. hem de doğal.

halbuki ikisi de insan ancak erkek “doğası” gereği bu tür meselelere adeta maruz kalıyormuş gibi değil mi sizce de. yani zavallı minnoş erkekçikler sırf erkek olmanın onların sırtlarına bindirdiği bu “doğal” daha fazla dişi döllemen icap ediyor çünkü sen erkeksin dürtüsünden dolayı, adeta bir emir kulu gibi helak oluyorlar. organik erkekler, doğadan...

(bkz: sürgün gibi masallarda)

bir gün öleceğini bilerek, ölmeden önce birkaç kez ölerek* tatbik edilmesi gereken yaşamaya başlama şekli.
(bkz: ıntroduction to the basics of living)
(bkz: fundementals of life)

herkese eşitlikçi ve hakkaniyetli bir yaklaşımla uniform bir kimlik yükleyerek seslenmektir. kimse diğerinden üstün ve ya ayrıcalıklı olmaz, hepsi hacıdır. bir araya geldiklerinde hacılar olurlar.

ben de yayın yapmak istiyorum dediğim radyo. bak bu konu ciddi, bu konu mühim, bu konu first priority ve acil. nereye başımızı şaapıyoruz, bilenler bilmeyenlere yol versinler.

i am the lizard king i can do anything şeklinde eklemek isterim.

bir adet çamur şarkısı:

yağmurdan değil derdim
ben eskiden böyle derdim
nedir benim bu derdim
nedir benim bu derdim
gece gündüz takmazdım
eskiden böyle bakmazdım
nedir benim bu derdim
nedir benim bu derdim
yaşam haklıdır diyor derviş
gün döner zaman dönmezmiş
bülbül hep güle ötermiş
yüzyıllardır utanmadan
göklere salmış sırrını
ateş eritmiş derdini
sular götürmüş külünü
topraktan utanmadan
kalmaktan değil derdim
ben eskiden hep giderdim
nedir benim bu derdim
nedir benim bu derdim
göklere saldım almaz
toprağa sundum sığmaz
nedir benim bu derdim
nedir benim bu derdim

(bkz: hey adamım senin derdin ne ha)