üzgün insanların geç uyuması

veya hiç uyumaması olarak da çoğaltılabilen önerme.

çünkü biz üzüntünün sokaklarında sabahlayan evsizler gibiyiz.

ben şimdi üzgün müyüm? sadece kendi kendime yarın erken kalkıcam dedim diye uyku tutmadı beni.

üzgün insanları uyku tutmamasından kaynaklı olan bir durum.

30 mg remeronla çözülecek bir gecikme.

aynı şekilde sabah da uyanmak istememeleri. dertleri uykuyla ya da uyuyamamakla değil. usandıkları hayatın yeni bi gününe daha katlanmak istememek...

yapı olarak melankolik bir insan olduğumdan mütevellit gecenin o yalnız ve melankoli havasını yaşamak için geceleri oturmayı severim ve genellikle geç yatıyorum.

uzgun muyum simdi ben dedirten tespit. evet.

üzüntüden uyuyamamaları ile ilgilidir.

aksine, üzgün insanlar için uyku bir kaçıştır. baş edemeyeceği bir probleme sahip olan herkes, sadece uyuma opsiyonunu kullanır çünkü uyku, zihnin dondurulabildiği, işlevsiz bırakılabildiği tek an'dır. benim bir çok arkadaşım, üzgün olduğunda hep erken uyuma eğilimindeydi. tabi bu onlara artı olarak döndü. dirençleri yüksek şekilde uyanıp, sosyal hayatta diğerlerine göre daha aktif hareket ediyorlardı.

onu üzen şeylerle kişisel hesaplaşma stresinden kaynaklanan sıkıntılı bir durumdur sanırım. uyku denilen arkadaş malesef çok kaprislidir ve sizinle arasına başka kimse girmesin ister hep.. kıskançtır..tanırım..!