uzmanlık alanı ile ilgili instagram sayfası açmak

diyetisyen, doktor, ve psikologların sıklıkla yaptığı bir olay. bende bunu biyoloji için yapmayı düşünüyorum. henüz uzman değilim ama uzmalaşmak istediğim bir alan.bundan dolayı hem kendi gelişimimi kayıt altına almak hem de motivasyon kaynağı olarak araştırma ve notlarımın olduğu bir yer olması çok güzel olacak. aynı zamanda ilerlememi görmem için çok iyi. bugün taslak olarak nasıl bir yol izleyeceğimi, logo olacak mı, kurumsal mı yoksa samimi bir sayfa mı olacak vs bir çok konuyu düşüneceğim. elimde kocaman 1490 sayfalık campbell biyoloji kitabı var, bunun dışında da var kitap. bakalım biraz düşünmem lazım. amacım niş bir kitleye hitap etmek, üniversite sınavına çalıştırmak falan değil, sadece biyolojiye gerçekten ilgi duyanların yararlanacağı ayrıntılı bir sayfa olacak. bundan dolayı temel taslağı sağlam atmak istiyorum.

tokatçı olmak için atılan ilk adım.

eğer etik değerlere uygun bir şekilde yapılıyorsa bu durum harika bir şeyy <<3

yıllardır herkes bana "neden instagram açmıyorsun?, kendi fotoğraflarını kullanma, adını soy adını yazma, sadece heykellerin görsellerini koy ve öyle kalsın." derlerdi. "sana teklif gelir, sipariş alırısın, para kazanırsın, heykellerin değerlenir, çok yanlış yapıyorsun anlamıyorum hangi çağda yaşıyorsun, aç aç, aç." bıkmıştım. artık söyleyen yok, "aa instagram' ın yok mu?" diyen yok. bir halta yaramadığını onlarda itiraf etti sonra.

herkesin aynı anda aynı zamanda ekranlara sıkışıp sığamaması insanı değersiz ve kötü gösterir. o kadar kalabalığın içinde "hiç" olmamak mümkün değil. insan; milyarlar, milyonlar ve hatta yüzlerce kişiler arasında "ben" olamaz, sen sayfanda ben, ben, ben diye sayıklarsan kimse sana dönüp bakmaz, kimsenin umurunda olmazsın, çağın hastalığı kalabalık içinde bir ben olma duygusu ve süper güçlerin toplamı, ünlü olma yasası. kimse kimsenin umurunda değil, o sadece kendini düşünür ve daha iyisi olmak için çabalar, ben yaptım oldu, ben yazdım oldu, ben çizdim oldu.

dinlenmeyen, okunmayan, görülemeyen bir çağda yaşıyoruz, hepsi işte iletişim teknolojileri yüzünden. milyarlarca kişiler arasında harikalar yaratamazsın, sen insan olmayı başardıktan sonra sanatçı olursun. insan olmayı engelleyen yüksek teknolojiler bizlere küfür ediyor, hayatımızı çalıyor, elimizi kolumuzu bağlıyor, bedenimizi, ruhumuzu hapsedip saçma sapan hayaller gösteriyor, eylem yok fikir var.