uzun betimlemeleri severek okuyan insan

doğada az görülen bir cinstir. kitap okuyan insanlar zaten azken bu insan üstüne bir de uzun betimlemeleri okurken zevk alır. betimleme üç sayfa sürse bile yazara küfretmez. iyi betimleme bağımlısıdır. jean valjean'ın gezdiği lağımları okurken hiç sıkılmaz, proust'un doğa betimlemelerinde kendinden geçer. bu insanların soyları tükenme tehlikesi altındadır.

tadında ve yerinde olan betimlemeler kalbinizi açar, dudak kenarına hoş ve tatlı bir gülücük bırakır, fazlasıysa kitapların kapağını suratınıza çarpacak şekilde kapamanıza neden olur.

anavarza'ya bakan dağın eteğindeki çiçeğin titreyen gölgesini yaşar kemal anlatıyorsa sorun yok ama raskolnikov'un baltasındaki kan izinin benzediği şekli sayfalarca okumak istemeyenler için çözüm sesli kitap, tabii kısmen... çünkü okumak aktif bir eylemdir, dinlemek ise pasif. tadını kaçırmamak gerek.

uzun betimleme var, uzun betimleme var. kimi yazar öyle bir anlatır ki sayfalar akar gider, kimisinden de insan hemen sıkılıp bunalır.


kaliteli uzun betimlemeleri severek okuyan insanlardan bahsediyorsak, onlardan biri benim. ha her türlüsüyse sabrına hayran kaldığım insandır.