üzüntüden kalbin ağrıması

o kadar ki nefes alamamak. boşuna duygularıma ket vurmuyorum ki ben, gerçekten biraz güçlü olmazsaydım şimdiye imamın kayığına çokttannn binmiştim. ali rıza bey olduk çıktık şu yaşta, önünde sonunda dalaleyaaa eşliğinde gömecek bunlar beni, anca rahatlarlar.

duygusal acının fiziksel boyuta gelmesi durumudur.

acı, öfke, üzüntü bunların hepsi duygu ve his olmakla birlikte aynı zamanda güç ve enerjidirler de. güç baskıcıdır. enerji ise dinamiktir ve kendini yeniden yaratır. bu sebepten bir gücün karşısına ancak başka bir güç koyarsak* ancak diğer gücü etkisizleştirebiliriz. tahmin edin nedir bu güç? bu güç karamsarlık gibi, öfke gibi, üzüntü gibi, dram gibi, anksiyete gibi yine hamuru içimizde bir güçtür. sağlıklı ve dirayetli olma, gülümseme, değiştirme gücü.

sonra da kalbimi boşa ağrıtmışım diye üzülmek.
çünkü hiçbir üzüntü sonsuz değildir. zaman sadece biraz zaman.

ağrıyacak bir kalbiniz var en azından bir de bardağın dolu tarafından bakmak lazım..

duygusal acının ritmik olmayan sesi.

bunu yaşadığım anları hatırlıyorum da çektiğim en büyük fiziksel ağrılardan bile daha büyük geliyor şimdi baktığımda. nefes alamama, ağır bir boğulma hissi ve üzerinde iki tane daha sen varmış gibi bir baskı. sanki yüksek bir yerden düşüyormuş gibi kalpte ani gerçekleşen kasılmalar. çok garip geliyor hislerin bu şekilde kendini açığa çıkartması.