ve tek kare bir film

şahsına münhasır şiirlerin adamı bir abdurrahman cahit zarifoğlu* şiiridir.

ve tek kare bir film

tabiata çıkıyorum,
göğsüm bir müzikle
vuruyor ritmini...
dinliyorum hüznünü sendeki güzelliğin.

başımda fırtına bir taç,
unutulmuş padişahlıklar...

ipiri gözleriyle uyanıyor
şu gündüzden kalan mesele.
bir hatip bir kuruntu,
rutubet ve ukalalıklarla dolu bir debdebe
başını koyduğun yastık...
bir yılan sürünerek geçmiş gece
hadi bir sonuç yaz bir teselli uzat,
göğüs ağrılarına, çırpınışlara,
korkulara...
ve bir çıngırak gibi öten zamana...

kolye gibi taşıyorum boynumda
varlığını onun.
bir ceylan tutuyor ağzında,
kuşlara takılıp gidiyor aklım.
her gün kaçıyorum,
yoksa gülüşün...

gelip siyasetten kozmetikten söz edişin
bakıyorum aleve dönüşüyor bir çırpıda.

dost,
bu eli sıkı tut.
çarşıda evimizden uzakta,
bir pazu güreşi varsa kaybolmayalım.

geçecektir daha daha
günler
bilmeden kavramak nasıl

zirvesine göz koyduğum dağlara bak...
koşup takıldığım çitlere bak...