1.
kriminalin kurucusu ve ilk özel dedektif olarak kabul edilir.
bir suçluyken, polisle iş birliği yapmaya karar veren ve kılık değiştirme ustası olarak bilinen vidocq, pek çok yazara da ilham vermiştir. balzac'ın goriot baba ve kibar fahişelerin intikam ve sefaleti adlı eserlerindeki vautrin karakteri, eugene sue'nün paris'in sırları adlı romanındaki kızıl kol adlı casusu, a.dumas'nın paris mohikanları'ndaki polisi jackal ve v.hugo'nun sefiller'inde yer alan -kendisini sevmekle sevmemek arasında gidip gelsek de kendisine olan hayranlığımızı da gizleyemediğimiz- dedektifi javert, dahası jean valjean aslında vidocq'tür. sanırım, bir kılık değiştirme ustası, kılık değiştirerek kitaplar aracılığıyla aramızda dolaşmaya devam ediyor, dersek yanılmış sayılmayız.
kendisini her ne kadar kriminalin kurucusu olarak tanımlasak da tabiki de vidocq'ün yöntemleri, günümüz kriminolojisinden çok uzaktı. bunu bir örnekle açıklamak gerekirse; vidocq, 1809 yılında artık bir suçlu olarak yaşamaktan vazgeçip, kıdemli bir polis olan jean henry'nin muhbiri olarak çalışmaya başladığında, günümüzde kriminalin en temel ve belki de en basit yöntemi olarak kabul edeceğimiz parmak izi metodu henüz geliştirilmemişti bile. bu yöntem henry galton tarafından 1880'lerde bulundu. onun yöntemi daha çok, çeşitli kılıklara bürünüp, suçlularla ilgili bilgi edinebileceği yerlere giderek, bu çevrelerde güven kazanıp buradan elde ettiği bilgileri sızdırmak üzerineydi.
ayrıca; vidocq ve onu bir suçludan dedektife dönüştüren dönemin paris'i hakkında daha fazlasını öğrenmek isteyenlere, benim de yukarıdaki yazıyı toparlarken kullandığım kaynağı şuraya bırakayım: 221b dergi sayı 15
bir suçluyken, polisle iş birliği yapmaya karar veren ve kılık değiştirme ustası olarak bilinen vidocq, pek çok yazara da ilham vermiştir. balzac'ın goriot baba ve kibar fahişelerin intikam ve sefaleti adlı eserlerindeki vautrin karakteri, eugene sue'nün paris'in sırları adlı romanındaki kızıl kol adlı casusu, a.dumas'nın paris mohikanları'ndaki polisi jackal ve v.hugo'nun sefiller'inde yer alan -kendisini sevmekle sevmemek arasında gidip gelsek de kendisine olan hayranlığımızı da gizleyemediğimiz- dedektifi javert, dahası jean valjean aslında vidocq'tür. sanırım, bir kılık değiştirme ustası, kılık değiştirerek kitaplar aracılığıyla aramızda dolaşmaya devam ediyor, dersek yanılmış sayılmayız.
kendisini her ne kadar kriminalin kurucusu olarak tanımlasak da tabiki de vidocq'ün yöntemleri, günümüz kriminolojisinden çok uzaktı. bunu bir örnekle açıklamak gerekirse; vidocq, 1809 yılında artık bir suçlu olarak yaşamaktan vazgeçip, kıdemli bir polis olan jean henry'nin muhbiri olarak çalışmaya başladığında, günümüzde kriminalin en temel ve belki de en basit yöntemi olarak kabul edeceğimiz parmak izi metodu henüz geliştirilmemişti bile. bu yöntem henry galton tarafından 1880'lerde bulundu. onun yöntemi daha çok, çeşitli kılıklara bürünüp, suçlularla ilgili bilgi edinebileceği yerlere giderek, bu çevrelerde güven kazanıp buradan elde ettiği bilgileri sızdırmak üzerineydi.
ayrıca; vidocq ve onu bir suçludan dedektife dönüştüren dönemin paris'i hakkında daha fazlasını öğrenmek isteyenlere, benim de yukarıdaki yazıyı toparlarken kullandığım kaynağı şuraya bırakayım: 221b dergi sayı 15
devamını gör...