y kuşağının z kuşağını küçümsemesi

bazen dikkatimi çeken bir gerçeklik. belki de çoğunuzun da dikkatini çekmiştir. y kuşağında olan kişiler z kuşağında olan kişileri küçümsüyor, hor görüyor, onların kendi kuşaklarıdan daha kötü halde olduklarına inanıyor. neredeyse z kuşağının şuan ki hallerinin içler acısı olduğuna inanacak kadar kendini kaptıranlar da var. normal vatandaşlardan x kuşağında olanların z kuşağına bu tarz söylemleri olduğunu pek sanmıyorum varsa da nadirdir. arada iki kuşak fark var onlar da bir şey demeyi versin.

geçen x kuşağı bir formen ile konuşma fırsatım olmuştu. adam benden sonra gelen benden akıllıdır çok büyük saygı duyuyorum onlara özellikle de yeni nesle benden çok zekiler her anlamda biz daha ilkel kalıyoruz yanlarında şeklinde bir takım övgülerde bulundu.düşüncesine ve yeni nesle duyduğu saygıdan ötürü takdir etmiştim.

bir y kuşağı olarak küçümsemeye gerek yok bana göre çatışma anlamsız jenerasyonlarla çatışmaya gerek yok.

z kuşağının gerçekten farklı bir jenerasyon olmasından kaynaklanan durumdur. hatta z kuşağı kendi içinde bile ikiye ayrılıyor; 2 bin yılına kadar olanlar ve 2002 sonrası olanlar.
ilk belirtilen grup gerçekten tamamen köprü, y ile z kuşağını aynı anda yaşıyor, ikinci belirtilen grup gerçekten iflah olmayan, twitter kullanıcı adı almayı bilgisayar biliyorum olarak adlandıran bıraksan 2 ilçe arasında seyahat edemeyecek tipleri barındırıyor. bu yüzden sanırım y kuşakları biraz ikinci sürüm z kuşağına sinirli olabilir.

z kuşağının başlangıcı olarak görülen 2000'lilerin üzerinde büyük bir yük ve sorumluluk olduğunu düşünüyorum. sonuçta daha özgür yetişen, teknolojiyle diğer kuşaklara göre daha erken tanışan bir nesil ve birçok şeyin farkındalar. hayalleri daha büyük ve daha özgüvenliler fakat bu diğer kuşaklar için nedense kendini bilmezlik ve açgözlülük olarak algılanıyor. o ünlü "iş beğenmiyorlar" sözü bunlardan biri mesela.

ayrıca bu nesil teknoloji imkânlarını kullanarak kamuoyu oluşturmada tam bir usta. haksızlığa diğer kuşaklardan daha çok ses çıkarttıklarını düşünüyorum. "susup oturalım" ya da "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" anlayışı barındırmıyorlar.

iyi özelliklerinin yanında elbet olumsuz özellikleri de var. sonuçta z kuşağı dediğimiz 2000 ve sonrasını kapsıyor. 2006'da da 2016'da da doğan z kuşağı oluyor. küçücük çocukların bu kadar internetle içli dışlı olması, tüm gününü telefon, bilgisayar başında geçirmesi, siber zorbalık yapması veya siber zorbalığa uğraması örnek olarak gösterilebilir. fakat bunu eleştirmeden önce z kuşağı öncesinde doğan aileleri de biraz eleştirmek gerekli. sonuçta günümüzün getirisi internet ve bu süreyi ayarlamak ailelere düşüyor. küçücük çocuk sırf biraz ses yapıyor diye eline telefon veya tablet vermek ve sonra bağımlısı olduğu için eleştirmek bana hiç adil bir davranış olarak gelmiyor. hem devir berbat bir devir. dışarıda oynasın deseniz her zaman gözünüzü çocuğunuzdan ayırmamanız gerekiyor. tamam bu çocuklar telefondan başını kaldırmıyor da, onlara başlarını kaldırıp çevreyi keşfedebilecekleri güzel bir dünya bırakmadınız ki.

bence bu durumu en iyi özetleyen psikiyatrist bahar tezcan'ın geçtiğimiz senelerde attığı bir tweet:

" bir dönemin çocukları öyle yoğun baskılarla büyütüldü ki; sus, edepli ol, her şeyi isteme, ağlama, elalem ne der! şimdi o çocuklar büyüdü ve acısını çıkarırcasına çocuklarına şunları öğütlüyor; tüm dünya senin, her şeyi iste, hepsi hakkın, kendine hayran ol. “hiç” neslinden “ben” nesline!"

bırakın bu gençler hakları olanı alsınlar. nasıl olmak istiyorlarsa öyle olsunlar. ister tiktok videosu çeksin, ister meydanlarda pankart taşısın. yeter ki bizler onlara kendileri olabilecekleri, seslerini duyurabilecekleri o güvenli ortamı sağlayabilelim. sizin gibi olmayan illa kötü değildir. kabullenelim bunu. çok güzeller, çok parlaklar. fırsat verirsek gözlerindeki ışık yeter ülkeyi aydınlatmaya.

y kuşağının ahmakları, x kuşağının ahmakları kadar kendini gösterme imkanı bulamadığı için ortaya çıkan bir kıskançlık durumu var sadece. iki kuşağın ahmakları arasındaki durum bundan fazlası değil bence.

alemsin sözlük. yok öyle birşey. benim bildiğim, gördüğüm, yaşadığım bu iki kuşağın birbirini gayet güzel anlıyor olduğu.