yağmurun tadını çıkarmak

çok nadir yaşadığım zevkli bir an. genelde eziyettir yağmur.

klişe olacak ama
--- alıntı ---

bazı insanlar yağmuru hisseder, bazıları ise sadece ıslanır.

--- alıntı ---

yalnızca hafif çiseleyen yağmurlarda yapılabilecek aktivitedir.

offf kesinlikle bu insanlardanım. ıslandıkça sanki arınıyorum. ruhumun temizlendiğini hissediyorum.

yüzümden akıp giden her damla yeniden başlangıç gibi.
sanki düşen her damla yağmur değil de; içimdeki öfke, üzüntü, acı, birikmiş ağlama isteği...
sanki allah beni duymuş da; üzüntümü, acımı üstümden atmam için tanıdığı bir hediye sanki.

rahatça, korkmadan, çekinmeden, gizlenmeden ağlamaktır yağmur.
o yüzden hep biraz tuz kokar benim yağmurlarım.

şemsiye açmamak ama varsa kapüşonu geçirmek; koşarak kaçmamak ama adımları hızlandırmak; birikintilere basmamak ama içinde zıpladığını hayal etmek; çamaşırları hararetle içeriye almak ama pencereyi kapamamak...

yağmur yağsın inceden
sokaklar ıslanmanın güzelliğini keşfedenlere kalsın
adımlar yavaşlasın, damlalar bir bir dokunsun ruhuna
içinde dolup dolup boşalmaya fırsat kollayan hüzünlerin yağmura karışsın
sonra içinde en sevdiğin şarkı çalsın, en sevdiğin yerinden
ellerin ayakların ritme kapılsın sonra
şemsiyelerine sarılıp koşuşturanlar bırak seni deli sansın
zihnin ruhunu dansa kaldırsın

sonrasinda nezleye sebebiyet veren, pisman eden sacma sapan eylem.

sokakta kalan birisi iseniz, pekte gerçekleştiremeyeceğiniz bir eylemdir. o bankların ıslanması, ağaçların altına da girseniz ıslanmaktan kurtulamamanız gibi uzar gider. ama genel olarak hoştur ve tadını çıkarırız. bazen bir kahve ile, bazen sigara ile, bazen müzik ile, bazen de belki de biz ölünce gerçekleşecek olan hayallerimizle.