yakın arkadaşın eski sevgilisini unutamama sorunu

hayatımızı kararttın be bitirdin bizi bitirdin. psikolojimiz öldü. nasihat verirken dilimiz damağımız kurudu.

bir arkadaşım böyle gazi olmuştu, artık kulakları duymuyor. yenisini bulana kadar dinliyorsun, sonra yine bir yenisini, yine bir yenisini, gelmişini geçmişini... canım dostum.

yakın arkadaşım mı unutamıyor sevgilisini yoksa ben mi unutamıyorum tam onu anlayamadım.

yakın arkadaşımın eski sevgilisiyle ne işim var?
ve neden ben unutamıyorum?
ne biliyim hani yediğimizin içtiğimizin ayrı gitmediği bir dost, kardeş kazandırdıysa bu ilişki bana, yakın arkadaşım sevgilisinden ayrıldı diye kızı kardeşlikten men edemem herhalde.

buna bir kez denk gelmiştim. olay ve durumlara göre de elimden geleni yapmıştım. kendisi o kişiyle hayatında denk gelen biriydi o yüzden daha zordu. bakınca affetmiyor (ki bence de affedilmezdi) ama acı çekiyordu. arkadaş görevi nedir o kişinin bazen gözünü bazen de önünü açmak. gerçekleri göz önünde bulundurarak affederse ne olur, affetmezse ne olur diye tahliller yapmış sonu ona bırakmıştım. yanlışı seçse daha çok acıyla ayrılığı deneyimleyecekti. doğruyu seçse içi öbürünü seçmeme ihtimaliyle kalacaktı ama bazen cidden görünen köy kılavuz istemiyor.
yaşıtlarım ya da yaşıma yakınlar da (o zamanlar) neredeyse hep ergendi. çok basit olaylarda kararsızlık içine düşüyorlar ya da mantıklı olanı hemen seçemiyorlardı. çocuk gibilerdi. bu bazen beni kızdırsa da her zaman gerektiği gibi davrandığım için içim de hep rahat. bazen sohbet kesilir ve bir süre konuşulmaz ya kendisi onlarda bile bu tarz bir derdi olduğunda direkt rahatça yazabiliyordu. bu rahatlığı yakınlarıma tanırım genelde. çünkü gereksiz samimiyeti ya da onun laflarını hiç sevmem.
en son ne yaptı bilmiyorum. bilmeme sebebim de aramız biraz kendinden dolayı açılmıştı ve depreme rağmen uzun bir süre yazmayınca silmiştim onu. o kadar kişi yazarken bile isteye yazmadı, bile isteye sildim. aynı durumda olsaydık ben onun açtığı mesafeyi yok sayar hiçbir şey olmamış gibi yazar sorardım. özel durumlarda sıkıntıyı yok sayma olayım var...
kendime not; hayatından çıkardığın insanları ciddi olaylardan sonra ne kadar ısrar etseler de hayatına alma. insan çocukluğu aştıktan sonra bazı şeylerde ne kadar değiştiğini ısrarla söylese de bunu hep yapmamış oluyor. kendilerini kolayca kandırabiliyorlar, bunu o yüzden karşıyı ikna etmek daha kolaydır ama inandırmak zor. pişmanlıklarını, sözlerini veya bazen yeminlerini dile getirecekler ama baktığında normal sözünün önemi ya da ağırlığı yok ki söz vermeyi geçtim yemin edebiliyorlar ve buna rağmen aynılar.
hatalarından ya da yanlışlarından gerçekten ders alanlar olabilir olamaz değil ama ben de daha bu izlenimi tam veren kimse olmadı. ölüm korkusu ya da kaybetme korkusu hatalara çok müsait. ve bunlardan sonra aynı boka ya da boklara basmak daha berbat.
bir de ben hayatımdan çıkarmama ve onları unutmama rağmen bana yazdıklarında bile bilenmiştim. "iyi misin?" le başlamışlardı. ve ben "sana ne ya benden, iyiyim veya değilim. ikisi de seni ilgilendirmiyor. iyiyse yazıp bu sefer biz içine edelim mi dediniz ne yaptınız bilmiyorum ama uzak durun benden." deyip çoğunu engelledim. o dönemde bile normal cevap vermemi engelleyecek şeyler yapmışlar demek ki. hatalara veya yanlışlara göre bazılarına"maalesef iyiyim ama bir daha yazma." bu insanlar manyak mıydı neydi, kaç yıl önce hayatımdan çıkarmışım. bu olayla bile hiç aklıma gelmemişlerdi ben nasıl gelmişim? asıl manyak ben miydim anlamadım ama sinirden birkaçının yüzüne de söyledim yani hiç yazmaması gerekenler "bu durumu yaşayan siz olsaydınız aklıma gelmezdiniz. ve gelseniz dahi ulaşacağım hiçbir şey yok. olsa da istemezdim. çünkü bu olaylarda insan hayatından çıkardıklarına değil hayatında olanlara yoğunlaşır. ve hiçbirinizi geri almayacağım. çünkü ölüm hep vardı. mesela ben bunu hep bildim ona göre davrandım. siz de bilseydiniz, bilseydiniz şu an kapıma gelmezdiniz. ve hiçbirinizi de affedemiyorum çünkü akıllandığını sezdiğim kimse yok. sizin ki anlık korku ya da gereksiz ilgiden ibaret. bittiyse engelliyorum."
çok ciddi olmayan durumda olanlara tolerans gösterirken daha değişmediklerini görmüştüm. bu da 3 kişiydi. ve ben 2'sini yine engelledim. kalan 1'in ihaneti ya da çok ağır bir yanlışı yoktu. ve o zaman küçüktü, ben de küçüktüm. samimi ve içten gelen tek kişi de kendisiydi. o yüzden tek affettiğim de kendisi oldu.

karşı cinsse teselli ederim
aynı cinstensek s…et be olum kendi kaybetti
gel iki bira içelim.