yalnızlığı seven insan

yalnızlık tercihinse seversin.
fakat mecburiyetinse ızdırap olabilir.

bazen dışarda dolaşırken arıyorum bir arkadaşımı. ama umarım işi vardır gelemez diye düşünüyorum. neden? çünkü ben kimseye bağımlı kalmadan bir yerlerde oturmak, gezmek, hava almak, nefes alabilmek istiyorum. çünkü bazen tek kişilik ses bile gürültü, fazladan bir kişi dahi kuru kalabalık.

kendisi ile kaliteli vakit geçirmeyi sevmektedir.

benimdir.

yalnız yaşayan biri olarak kendime ayırdığım vakitlerden kendime doğru olan yolculuğum rayında ilerliyor. insanların tam anlamıyla kendilerinin farkına varması kaliteli bir yalnızlıkla mümkündür.

ancak bu yalnızlık bazen biyolojik bir hastalık halini bile alabilir. sınırlara dikkat etmek lazım.

yalnız kalmayı sevmek ya da tercih etmek aslında yalnızlığa çok alışıp bundan çıkamamaktır. duygusal konuları da katarsak birilerine artık aşık olamamak, hayalinde onu büyütmemektir. artık birilerine aşık olmak saçma geliyor. birincisi insan kendine acı çektiriyor, ikincisi daha önce hayatınızda olmayan bir insana güzel diye ya da size yakın davrandı diye onu mutlu etmeye çalışmak saçma geliyor. "ben artık kendi zamanımın bir kısmından feragat edip, senin mutlu olman için zaman ayıracağım, senin sevdiğin şeyleri yapacağım, senin ailenle ve arkadaşlarınla zaman geçireceğim, bazı noktalarda mutlaka anlaşamayacağız, ikimiz de üzüleceğiz, sonra barışmak için çaba göstereceğim..." vesaire vesaire giden özünde birini mutlu etmek için özveri bütünü olarak tanımlayabileceğim, aklı başında olan birinin yapmayacağı şeylerdir. bizi sonunda üzecek birileri mutlu olsun diye zamanımızdan feragat eden insanlar yalnız kalmayı beceremeyen insanlardır. yalnız kalabilen insanlar böyle boş bir çabanın içine girmeyen insanlardır. mutluluklarının da mutsuzluklarının da kaynağı kendileridir.

yalnız olmaya alışmış yalnız olmayı tercih etmiş insandır. insanlar ona manasız ve boş geliyordur.
kendi dünyasında çok kalabalıktır ama diğer insanlar tarafından yalnız görülür.
dokunmayın arkadaşa yalnızlığı seviyor.

üşengeç , kendini seven , insan sevmeyen , sosyal fobisi olan , özgüvenli gibi türleri mevcut insandır

yalnızlığa mahkum kalmış olabilme durumu da mevcuttur bunun sonucunda mecburen kendi gerçeğini sevmeye başlamıştır

kendi kendine kahkaha atarken yan reyondaki kadınla göz göze gelen insandır

bolca, varlığı ile huzur verememiş insan tanımak zorunda kalmış olan insan.

kimseye ihtiyaç duymazsın. kimseye bağlılık hissetmezsin. sana karışan olmaz. herkes çizgisini bilir. yalnızlık güzeldir.

(bkz: yalnızlık güzellemesi yapan tip)

muhtemelen en başından buna mecbur bırakılmıştır.

tek başına kendini mutlu eden şeyleri keşfetmiş ve kimseye ihtiyaç duymayan kişidir, külfet gibi gelir kalabalık onlara. bilir en büyük mücadele tek başına yapılır çünkü. kendimden biliyorum

me myself and i

kötü tecrübeler sonucu insanlar yalnızlaşıyor, yalnız olmak kalabalık içinde tek hissetmekten daha iyi geliyor. ama ben uzun süre yalnız kalmayı, yalnız kalmayı sevmeyi doğru bulmuyorum. evet,bazen insan kendi kendine vakit geçirmeli, bu bir ihtiyaç. ama kimse aylarca,yıllarca yalnız kalmamalı. kimse kendi kendine yetmek durumunda kalmamalı. kendi kendine sorduğun soruların cevabını bulamadığın zaman hissettiğin çaresizlik durumu kadar kötü bir şey yok.

insan artık yeni insanlar tanımaktan ve kendini onlara tanıtmaktan yorulduğu zaman yalnızlığı sevmeye başlıyor.

sahte kahkahaların havada uçuştuğu kolpa kalabalıklardan koşarak uzaklaşmayı seçmiş insandır.

kendinle aran iyiyse uzun süre götürür.
yalnızlık kendini sevmektir.

hayatın koşuşturmacasından sıkılmış ve huzuru yalnızlıkta bulan ben