yalnızlığı seven insan

kendisine tahammül edebilen insandır.

ben edemiyorum mesela.
boş kalınca çok düşünüyorum ben.
beni düşündürmeyin, bana kahvaltı ısmarlayın.
darlanıyorum ben. *

ne istediğini bilmeyen,sahte,yalan insanlardan bıkmıştır.
böyle bir yüzyılda yalnızlık kader değil tercihtir..

kimse kimseyi kandırmasın.
yalnız kalmaya mahkum insandır. yalnızlıktan başka seçeneği olmayan insandır. ya da zamanında çok kalabalıklar arasında yaşamış ve bıkmış insandır ki bu en şanslı, mutlu, huzurlu insan tipi oluyor.

alışmıştır üstelik, bir koltukta rahatça oturmak varken, iki kişinin sıkış tıkış olması gibi bir şey, yalnızlıktan çıkmak.

ne demiş düşkün amcamız bukovski;

içsel evrenlerinin patika yollarını keşfetmiş... kah dibe vurmuş kah sınırsızca uçmanın zevkine varmıştır... dışarıdakiler için artık yapılacak birşey kalmamıştır... zoraki birliktelikler dışında kişi yalnız kalmayı tercih eder... geçmiş olsun..

kişide çokça insan tanımış olmanın veya farkındalığa ulaşmayı amaç edinmenin getirdiği kendiyle kalabilme hali.

gerçekten yalnız kalmamıştır...
eğer kulak çınlamasının sesinden mutlu olacak kadar yalnız kaldıysan ve mutlu olduysan eyvallah ama diğer türlüsü yalnızlık değil yalınlık karıştırmayın
numaranı başka numarayla değiştirmek sosyal medya hesaplarını kapatmak başka bir semte taşınmak yalnızlık değil yalınlıktır...

gerçekten yalnız kal sonra görüşelim... veya bunların 1 ini bile yaşamadıysan gene mutlu ol ya.

yalnızlığı seven biriyim ama çok mu normal dersen değil derim.

yalnızlığı değil de: "yalnızlığını da" sevebilmek gerekir. yalnızlık bir öcü ya da hedef olarak görülüp yalnızlığa itilmemeli.! yalnızlık sizsiniz. kendinizle başbaşa kalmaktan korkacak kadar sorunlarınız varsa kendinizi geliştirmeli, onarmalısınız.. sizin sevemeyeceğinizi başkaları da sevmez.. tüm birliktelikler, bir anlamda ötekinin yalnızlığına olan hayranlıktan doğar..

"çiçek solarken kendi sapına eğilir.
bilirsin, yalnızlık budur."

sezai karakoç

her şeyin fazlası sıkıntı. yalnızlığın da sosyalliğin de.

severim ama başlığı açan arkadaşın dediğine de katılıyorum. ben tercih ettiğim için seviyorum. mecbur kalsam o zaman farklı olabilirdi çünkü mecbur kalan birkaç tanıdığım var ve hiçbiri durumdan memnun değil. kediye köpeğe veriyorlar kendilerini. hayvan beslemeye karşı değilim elbette lakin sırf evde bir ses bir nefes olsun, yalnızlık hissetmeyeyim diye besleyenler var.

yalnızlığı aslında ailem dışındaki insanların yokluğu olarak değerlendirince daha güzel geliyor bana. yani mesela bütün gün balkonda çığlık atan komşu çocuğu ve onun ailesi, pazar sabahı 9'da davul zurnayla düğün yapan tipler gibi gürültücüler hiç olmasın etrafımda. kafa dinleyeyim ömrüm boyunca. dışarıdan canlılığa ilişkin, hayvan sesi dışında herhangi bir ses gelmesin falan. hiç çıkıp da "noluyor, nerde bu millet" demem. ailemden 3-5 kişi olsun hayatımda, bana yeter. arkadaş, sevgili, genel olarak insanlar şu bu... olmasa da olur benim için.

yalnızlık lükstür. yanlış insanlarla olmak büyük bir yüktür.

kimseye güvenmek istemeyen ama bir o kadar güvenmek isteyen insan.

tercihen yalniz olan, bundan keyif alan insandir.

kendime yakın bulduğum insandır.
bazı insanlar düşünce insanıdır, manzara insanıdır. memlekette arkadaşlarım mesela aramaz beni “nerdesin?” diye, çünkü nerede olduğumu tahmin ederler. “ulan bu kesin martı koyunda tek başına içiyordur, takılıyordur” derler, gerçekten de öyle bulurlar beni.
hakan günday’ın da deyişiyle: “öğreneceklerinin yarısı da yalnızlığındadır.”

bir zaman sonra alışır, sonra benimser ve sever insan yalnızlığı. yalnız kalınca insan düşünecek bol zamanı olur ve düşündükçe yalnızlığın daha faydalı olduğunu görür. varsın antisosyal desinler ne fark eder ki yakınlaşınca aspiratör çalışıyormuş gibi bir his veriyorsunuz.

evet son zamanlarda ben.

sırf yalnız kalmaktan korktukları için hayatına olup olmadık insan alırlar çünkü birilerine ihtiyaç duyarlar.
sonra aldıkları kişi gider ve bu seferde peşinden giderler.
sırf yalnızlıktan korktuğu ve yalnızlığı sevmediği için kalbini paramparça eden insana yalvarma noktasına gelirler
oysa yalnız kalmak dünyadan kendini tamamen soyutlama değildir.
kendine kendine kaldığında kendinle vakit geçirmektir
bir kafeye gidip oturmak, sahile gidip kendini o ana bırakmak ya hiçbir şey yapamıyorsan otur kendinle kahve iç...ve bunun gibi bir sürü örnek işte...
ya demem o ki yalnızlık eğer kaliteli değerlendirilirse 10/10 bir durum.

şaka veya geyik konusu değildir.