yaş aldıkça daha iyi yazdığını düşünmek

kişinin yaş aldıkça edebî anlamda ivme kazanması veya artık daha etkili yazdığını düşünmesi olarak tanımlanabilir.

zaman düşünme şeklimizi ve olaylara,
hayata bakışı değiştirdiği için doğal olarak düşünceyi yansıtma biçimi de alınan her yaşta, yaşanılan her günde değişecektir.

ustalık eserini 70 yaşında vermek kolaydır ama zor olan bunu genç iken yazabilmektir.

kesinlikle var boyle 1 sey. sozlukte 14 yasimda yazdigim seylere bakiyorum, acikcasi, hala iyi gerci de, ne biliyim, gereksiz saka yapma cabasi, komik olmayan espriler falan.

gerci o donem daha cok seviliyodum, ama ben o degildim. sahte 1 karakteri oynuyodum. boyle itici gelebilirim, ama demek ki dogamda iticilik var.

kime göre neye göre sorusunu akıllara getiren düşünce.

şahsen gençken daha eğlenceli biriydim, yaş ilerledikçe ciddileştim dolayısıyla bu tanımlarıma da yansıdı.

bilen bilir, neydi ne oldu. neyse artık yeni şeyler söylemek lazım.

yaş ilerledikçe dışarıdaki insanların yazdıklarınızdan ne düşüneceğini bırakıp, kendi içsel şöleninizi gün yüzüne çıkartabiliyorsunuz.. yılların kazandırdığı farklı yaklaşımlar ve düşünceler de sizinle birlikte yansıyor cümlelerinize.
bir gün karamsar olan siz yazıyor, bir gün neşeli içi içine sığmayan çocuk siz, başka bir günde diğer sizler..
okudukça, yaşadıkça, hissettikçe bir gün öncesi gibi bile kalamıyor insan...

sorgulanan şeyleri daha kolay anlamlandırmaktır.

en guzel yazılarımı 17-25 yaslarında yazmıstım.
hem fikir olmadıgım dusunce.
kaldı ki ilber ortaylı da benle hemfikir. kendisi pek cok insanın 25 inden evvel harika eserler verdiginden bahseder.
dunyanın gorece toyuyken daha meraklısın, beynin sacma sapan sistemle alabora olmamıs, daha idealistsin, duyguların ve zihnin korpe, cok daha vurucu seyler yazıyorsun, cok daha hissederek yazıyorsun, ve cok daha ilgi cekici oluyor.

belli yaştan sonra yazmamak gerekiyor zaten. bayat düşüncelerle milletin kafasını bulandırmaya gerek yok. öncelikle sözlüğe hangi amaçla giriş yapıyorsun bu önemli. mesela mevzu kadınsa "içmedeyiz normal sözlük" diye bu amaca hizmet eden bir başlık var. yazıp kendini yormaya gerek yok.

yaş aldıkça her şeyi daha iyi yaptığını, yapacağını düşünmek aslında biraz yaşlanma belirtisidir de.. kendi içinde göreceli bir haklılık payı taşıması nedeniyle de, herkeste az çok oluşabilir.. (dikkatli olmak, kişisel özdenetimi yitirmemek gerekir.)

yaşlandık diye ne yapsak daha iyi görünüyor gözümüze yoksa çok üzülürüz. bunun ismi de saksı değilim ben sendromudur.