yaş aldıkça kitaplardan uzaklaşmak

kitapların da kendisini kandırdığını anlamış olmaktır.

bir zamanlar gözlerin yanana kadar kitap okurken şimdi beş sayfaya bile tahammül edemiyor olmaktır. yaş almakla ilgisi olmayabilir. oladabilir..

60'a kadar sürüyor; hele ki kitap kutsal ise, uzaklaşmanın tadından yenmiyor.

okuma anlayışımız, tarzımız, bir kitaba dair beklentilerimiz değişiyor. bu süreçte süregelen alışkanlıklarımızın değiştiğini düşünmektense genel olarak kitaplardan uzaklaştığımızı düşünüyoruz.

bir süre böyle bir yanılgıyı ben de yaşadım. tarzımı değiştirmek çok sonra aklıma geldiği için de deneme yanılma yöntemiyle nihayet ne aradığımı buldum. bana sorulsa eski tarzımı sevdiğimi ve o tutkuyu bende meydana getirecek kitaplara artık çok nadir rastladığımı söylerdim. ancak ben değişmişim. sayfaların peş peşe beni sürüklemesini ve kapılıp gitmeyi istemiyormuşum artık. durup uzun uzun düşünmek ve daha faydacı yaklaşmak istiyormuşum. belki büyüdüğümden, belki zaman daraldığından. bilemiyorum.

son zamanlarda kitaplardan beni iyileştirmesini ummaya başladım. psikolojide "toplayamayacağın kadar dağıtma" kuralı vardır. elbette bu terapistler için söylenir ancak kendime bunu yaptığımı yenilerde fark ettim. sanki sonsuz düğümden oluşan sonsuz bir ipin en başına ulaşmaya çalışıyormuşum gibi hissediyorum. bu kadar deşmenin ve şu andan bu kadar uzaklaşmanın bir anlamı yok hâlbuki. şimdi doğru kitaplarla o makarayı tekrar sarıp ipin bendeki ucuna ulaşmaya çalışıyorum. ve kitaplara tekrar yakınlaşıyorum.

yeni yazarların arasından bir bukowski bir mehmet raşit öğütçü ya da bir tolstoy çıkmasındandır.

herkesten farklı ilerleyen nur topu gibi bir yaşam evrem daha olduğunu anladığım ko u başlığı. yaş ilerleyince kitaplara yaklaşmak daha gerçek geliyor diye düşünenler hangi başlığa yaslanıyor