yaşam boyu geri planda kalan kimseler

genellikle zihinsel ya da fiziksel bir dezavantajlarından ve bundan kaynaklanan özgüven eksikliğinden dolayı bütün hayatı gölgede, kalabalıklardan uzakta, asgari derecede aksiyonla ve başarıyla, risk almadan geçen yaşayan ölüler. günlük hayatta pek dikkat çekmezler. durumlarından şikayetçi değilmiş gibi görünürler. özünde iyi ve barışçıl kimselerdir. kendilerine oyalanacak bir şeyler bulurlar.

bu kimselerden biri olduğumu düşünüyorum. fakat bu bir tercih. ünlü olmak ister misiniz mesela? ben istemem. her dakika kendine dikkat etmek, sokakta sürekli insanlara maruz kalmak... yönetici olmak ister misiniz? ben istemem. sorumluluk, insanların beklentisi... geri plan iyidir sokakta kıçınızı kaşısanız kimsenin umrunda olmaz ama deniz seki kafası kaşınıyor diye haber olmuştu. özel hayat, iş hayatı vs risk almaktan nefret ederim yaşamak başlı başına bir risk ve sükunet, koştura koştura heyecan, entrika, kariyer, sevilme ihtiyacı ve mutluluk arayışından çok daha huzurlu.

insanları kucaklamak veya anlamak istemiyoruz dünya bizden oluşuyor gibi yaşıyoruz kullandığımız dil ile onları sürekli ama bilerek ama bilmeyerek rencide ediyoruz.bu dünyada herkesin hakkı ön planda olmak ,şevkat görmek ama bu bilince sahip değiliz ne yazık ki...

hassas kalpli olduğunuz için acımanızı anlayışla karşılamakla beraber dikkat etmeniz gereken insanlardır diye uyarıyorum. belki böyle insanlarla arkadaşlık da yapıyorsunuzdur. hepimizin oldu ve hala var. fakat bu kişiler genellikle yaşanmamışlıkların intikamını genelde o dezavantajlı dönemlerinde yakın oldukları ve içten içe kıskandıkları kişilerden almaya meyilli kimselerdir. birden size çok yamuk bir hareket çektiklerinde anlarsınız. diğer türlü olanlar da sevgi, neşe dolu tipler olurlar. onlara laf yok.