yaşamanın kaybettirdiği ve ölümün kazandırdığı şeyler

yaşamak zaman kaybettirir, ölüm, zaman kazandırır. ve belki de durdurur.

artık kimsenin tanımadığı, önemsediği, sevmediği biri olmak bitmiştir.
artık sadece bir taşsındır, bir mezar taşı.

ölüm hiç bir şey kazandırmaz.. o yaşamın, yeni yaşamlar öncesindeki önemsiz ama mutlak uğranılan bir durağıdır sadece..
sadece yaşamak vardır.. her zaman ve her formda.. süreğen olan yaşamdır. kimi duraklara ölüm diye ad veren biziz. ölüm sürekliliği olmayan bir varsayıştır. hepsi bu..
doğmadan önce de vardınız, ölüm dediğiniz şeyden sonra da var olacaksınız. doğanın ve evrenin yasası bu..

yoğun stres, anksiyete, işkence, acı çekmek yaşamın kaybettirdiği, bunlardan kurtulmak ölümün kazandırdığı şeyler.

yaşarken ustalıkla yarattığın eserlerin suratına bakılmaması, ancak ölünce değerinin anlaşılması bir şey daha.

siyasetçiler için de genellikle, artık tehdit unsuru olmadığı için yüceleştirme mevzusu vardır. yani mesela diyelim ben turgut özal'ı sevmiyorum, meydanlarda orada burada kötülüyorum, ama ölünce takk! birden bire sahipleniyorum, büyük devlet adamı diyorum, "zehirlediniz köpeklerrr!" filan diyorum muhaliflerime ve yüceltiyorum. neden? çünkü artık benim koltuğuma rakip olamaz. gibi.

ölüm anca toprağa kazandırır insana hiç de bir şey kazandırmaz açıkçası

mevlanaya göre ölüm bir vuslat, bir düğün gecesi.

bu hayat bana ne vuslata ermeyi, ne de düğün gecesi görmeyi nasip etti.

kısmet ölünce.

edit: ulan ne derdoyum be.

ölüm ölen kişiye bi şey kazandırmaz en azından dini çerçeve dışında kazandırmaz cennet, cehennem, öbür dünya vb. ifadelerden soyutlayıp öyle cevap veriyorum. ama kalan insanlara sizin ölümünüzün verdiği acıyı ya da mutluluğu kazandırabilir.

doğmakla ne kazandın ki ölmekle kaybedesin? ölümü deneyimledin mi ki? gerçekliğinden bu kadar eminsin. ve bilmediğin şeyle bildiğin şeyi kıyaslayabilecek kadar zeka yoksunuyken hayat sana ne versin, ölüm senden ne alsın?

varoluş doğrusal değildir, döngüseldir. ve döngüde başlangıç ve son yoktur. başlangıç ve sonlar çocuklar için masallardır. ta ki onlar sonsuzluktan dehşete düşmeyip rahatça uyku çekebilsinler.

zaten sonsuzluğu yüreğinde hissedemiyorsan, sonsuzlukla bütünleşemiyorsan, yani varoluş ile ilişki kuramıyorsan varlığın şüpheli, kaldı ki yokluğunu düşünesin.

yokluk menfiidir, varlık müspet. yokluk sadece teoridir, varlık pratik. insan aklı teorik olandan başka bir şey anlayamayacak kadar pratikten uzaklaşmıştır. o yüzden bütün bu var olamayış krizleri.