yazarları hüngür hüngür ağlatan şarkılar

o kahreden olay 4 nisan 1953 yılında yaşanmıştı. çanakkale boğazı açıklarında lara bunu açıklarında türk donanmasına ait dumlupınar denizaltısı, uzun ve yorucu bir görevden sonra donanmasıyla birlikte istirahata çekilmek üzere limana yanaşıyordu. hava şartları çok kötüydü, sis vardı, yağmur vardı… istirahati hayal eden donanma limana yaklaşırken çok büyük bir gürültüyle sarsıldılar. denizaltı isveç donanmasına ait bir şileple çarpışmıştı.

o sırada 8 kişi güvertedeydi ve bunlardan 2’si pervaneye takılarak öldü, 1’i boğularak öldü, 5 kişi ise kurtarılabildi. geminin içerisinde ise 81 mürettebat vardı ve sadece 22 kişi torpidoya saklanarak kurtulmayı başarmışlardı, tabi ki kendilerini bekleyen daha kötü bir sondan habersizce. denizaltı denizin dibini boylamıştı. topridodaki 22 kişi yüzeye bir şamandıra fırlatarak içerisindeki telefon kablosu aracılığıyla merkezle iletişime geçtiler. olayı anlata mürettebatta merkezden cevap gelmişti “gerekmedikçe konuşmayın, türkü söylemeyin ve sigara içmeyin”

kahraman askerler olacaklardan habersiz bir şekilde ülkelerinin kendilerini kurtarmalarını bekliyordu. fakat kendileri dışındaki herkes durumu biliyordu o zamanın teknolojisiyle o askerleri oradan çıkarmanın mümkünatı yoktu. o sırada o anda askerlere bir anons geldi ” rahatça konuşabilirsiniz, türkü söyleyebilirsiniz, sigara içebilirsiniz” umutlar tükenmişti askerler artık ölümü bekliyordu. 22 kahraman askerin son sözleri “herşey buraya kadarmış kumandan, birer cigara yakalım mı?” oldu.

tüm ülke seferber olmuştu ama sonuç belliydi kurtulamayacaklardı. kurtaran gemisi olaydan 12 saat sonra ancak oraya gelebilmişti. 25 saat sonra ise anca sabitlenebilmişti. o sırada şamandıra ile torpido arasındaki kablo kesildi ve iletişim koptu. dalgıçlar 100 m’ye yakın derinlikteki dumlupınar batığına erişmeye çalışyorlardı ama nafile. hava çok kötüydü su altı dalgaları dalgıçları savuruyordu. kurtaranın yanlışlıkla kestiği kablo olmayınca dalgıçların kabloyu takip etmesi de olanaksızlaşmıştı. on bir dalış yapıldı ama hiçbiri başarılı olamadı. yine de yılmaz süsen adlı bir dalgıç 80 m dalmayı başarmış hedefine 11 m kalmıştı. işte o anda basınca dayanamayıp şuurunu kaybetti. vurgun yemenin kıyısından dönmüştü. 15 saat sonra ancak şuurunu açabildiler.

kurtarma çalışmalarına katılan amerikalılar dalgıç için şu cümleyi kullanmışlardı “ölümle arasında hiçbir şey kalmamıştı” 7 nisan’da 3 gün süren çalışmalar sonucunda milli savunma bakanlığı artık kurtarma çalışmalarını durdurduğunu ve umutların kesildiğini bildirdi. 22 asker ölüme terkedilmişti. türkiye’nin en karar günlerinden birisi 4 nisan 1953 olarak tarihe geçti. “ah bir ataş ver” türküsü ise buradan gelmektedir. hikayesini bilen herkes her duyduğundan gözyaşlarına bu nedenle boğulur…