anısı olan şarkı çaldığında hüngür hüngür ağlamak

üniversitede kafede çalışıyoruz arkadaşla. bu tutmuş yıldız tilbe açmış sabahın 10'unda. gittim değiştirdim şarkıyı. benimde çok hareketli şarkı actigim söylenmez gerçi ama hiç yoktan iyidir. bir pazar sabahı kahvaltısı şarkısını açtım. dilime dolanmıştı. neyse masalardaki boslari topluyorum ,kızın teki başladı hüngür hüngür ağlamaya, lan dedim kendi kendime ne oluyor. yanında arkadaşları falan sakinleştiriyor. baktım benim yapabileceğim bir şey yok boslari bırakmaya gidiyorum. kızın arkadaşı arkamdan seslendi. arkadaşımız için anısı var şarkının değiştirebilir misiniz? dedim değiştireyim tabiki değiştirmeye döndüm bu sefer. o ara kız koşa koşa çıktı kafeden.

bi festivalde tercümanlık yapıyordum. lot lorien diye bulgar bir ekip var. (müzikleri dinlendirici tavsiye ederim) velhasıl konser monser bitti oteldeyiz. gece otelin lobisinde içki ve müzik eşliğinde sohbet var. bu ekipten birisi bi şarkı çalmaya başladı, aralarında kiril diye bir eleman vardı. hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. bir erkek böylesi ağlar mı? ağlarmış? ne yaşadı? müzikle ne alakası vardı anlayamadık... grup 10 dk falan adamı sakinleştirmeye çalıştı. bulgarca konuştular, olay neydi anlayamadım. ama bi şarkıda, bi müzikte ağlamak deyince aklıma o adam gelir.

yakın bir arkadaşımın azer bülbül-dokunmayin çok fenayım şarkısında nasıl bir anısı varsa artık elini göğsüne vura vura ağlayarak söylerdi. çok hüzünlü bir şarkı aslında fakat arkadaşımın tepkileri gözümün önünde canlanıyor gülme krizine giriyorum.

anısı olabilir ama anılası kalmadığından ağlamaya değmez.

ilginç olan, anısı olmayan şarkının ağlatmasıdır.

can yakar. en tanıdığın sokakta elli yerinden bıçaklanmışsın gibi.

kelimesizdir.

bir takım önlemler.

anısı olan bir şarkı yok. bu hissi tam anlamıyla hiçbir zaman yaşamadım. başlamadan bitenlerdenim.

anısı yok olana kadar dinlemek gerek. sonra acıtmıyor.

bir de resmine bakarak dinlerken...

bende şarkı değil şarkılar olduğu için darbeyi baştan büyük alıp bir süre sonra bağışıklık kazandığımı düşünüyorum. ha şu şarkıyı da kordonda söylemiştik, ha şu şarkıyı da mızıkayla çalmıştı, ha şu şarkıyı da kayıt almıştık diye diye bir bakıyorum ki söylemediğimiz, çalmadığımız şarkı kalmamış. bir daha müzisyen manita yok. aman aman.

ay bunu ben yapıyorum ya. ağladığım iki. şarkı var. diğerlerinde modum düşüyor.