yazarların annelerine söylemek istedikleri

anne hiçbir zaman haberin olmadı ama senin kızını çok ağlattılar. ama en çokta sen.

iyi ki senin kızınım ve iyi ki sen benim annemsin!

neden beni zamanında bir hiç mişim gibi terk ettin ve unuttun sahi ben unutulacak adammıydım? bugüne kadar neler yaşadım neler atlattım ama hep içimde bir eksiklik yanımda hiç yoktun anne 7 yaşımda gördüm seni en son yüzünü şeklini seni unuttum ama hakkım sana helal değildir ölümüsün diri mi bilmem ama ahirette iki elim yakanda... ayda yılda bir görsemde yeterdi ama sen beni tamamen unutup gitmeyi tercih ettin.

annem, anneciğim, canım annem.
seni çok seviyorum.
hakkını helal et.
son günlerinde yanında olamadım.
kalbimdesin.

sana o kadar çok ihtiyacım var ki. yanımda olabilsen keşke, uyansan. pamuk kalplim güzel gözlüm o boyalı kızıl saçlarına kurban olduğum kadın.

bugün için özür dilerim anne. üzüntüden uyuyamadım bile gerçekten çok özür dilerim. keşke dinleseydim seni.

boşuna katlanıyorsun.

çok özlüyorum seni anne. kokunu özlüyorum. beraber geçirdiğimiz anne-kız gecelerini özlüyorum. başımı göğsüne koyduğumda hissettiğim huzuru özlüyorum. en çekilmez zamanlarımda benimle bir sigara daha yakışını özlüyorum.

iyi ki benim annemsin her düştüğümde her yara aldığımda yanımda hep sen varsın.

başımı dizine yaslayıp ağlamak istediğim çok zaman, anlatmak istediğim çok şey oldu. hepsini de içime attım. seni suçlamıyorum. ama keşke canım yandığında gelip senin dizinde ağlayabilseydim. o zaman geçerdi belki.

keşke sen olsaydın da yatacak yerim olmasaydı.

seni çok özledim.. bir kez daha ne kadar fedakâr olduğunu anladım. bunca işe tek başına yetişmene hayret ettim doğrusu.. hakkını nasıl öderim bilmiyorum.. allah göstermesin bir gün tamamen gitsen ben bunca şeyi nasıl idare ederim onu da bilmiyorum. anneannemi kaybettiğimiz gün mezarlıkta bana sarılıp “kızım benim annem öldü, yavrum benim annem öldü.” diyerek bana sarılışını ölsem de unutmayacağım. o gün büyüdüm. bir evlat annesine kısmen de olsa annelik yaparmış.. bunu da cenaze günü seni kucağıma alıp zorla bir parça ekmek yedirmeye çalışırken anladım. bir anne çaresizce evladından yardım isteyebilirmis bunu da anladım..
sen de bu aralar babana evlatlık görevini yapmak için gittin, haklı olarak kalmak istiyorsun biraz daha ama ben senin kadar güçlü değilim galiba. her şeye yetişmeye çalışırken gün sonu baş ağrısından kafamı koparmak istiyorum.. hele ki babamın ailesine bu kadar sabır göstermen.. anne ben işte o noktada yıpranıyorum.. günler çabuk geçsin, sen de hemen gel. sana verdiğim sözleri de unutmadım. bu arada iş başvurusu yaptım birkaç yere ama söylemedim sana sürpriz olsun diye. sonucu insallah iyi olacak ve analı kızlı bir date yapacağız maaşımı aldığım ilk gün, sonrasında da sana söz verdiğim her şeyi elinin altına koyacağım inşallah..

canım annem, aradığımızda hiç acmayacaksan o telefon niye var. facebook ta akşama kadar fink atıyorsun ama.

keşke bu kadar erken gitmeseydin anne. 2 sene olacak ben 10 yaş büyümüş gibiyim. o hastane odasındaki neşemin yüzde biri dahi yok. gülüyorum evet, zordan mecburi bir gülümseme taktım suratıma yoksa babamda bitecek. dediğin gibi yapıyorum. hiç boş vaktim yok çünkü boş kaldığım an yine gözyaşımda boğuluyorum. sarılacak hiçkimse yok, bunu kendime inandırmak çok zor. sana sözlerimi bir bir yerine getireceğim uyandığım her gün senin için.

üzgünüm tabi ki üzgünüm

haklıymışsın.

bana hamileyken ne yedin de ben mutasyona uğramış tiple doğdum?

bana hamileyken ne yedin de ben hep ac kaldim ana. rizkimi da mi yedin naptin

hangimizin ebeveyn oldugu konusunda beni ikileme dusursen de seni cok seviyorum kadin. iyi ki varsın