yazarların çocuklarını affetmeyeceği konular

hepimiz hayatımızda yanlış bulduğumuz bir çok şeyi maalesef yapıyoruz. anne ve babalar yaptığımız bu eylemleri öğreniyor veya öğrenemiyor. bir baba değilim lakin bir evlat olarak aileme karşı her konuda şeffaf olmayı seçiyorum. çünkü hayatımda yanlış ne olursa olsun destek olacaklarından eminim. ben de hayatımda bir çok yanlış yapmış biri olarak çocuğum şunu yaparsa affetmem diyemiyorum. çünkü insan beşer, kuldur şaşar. önemli olan yanlış olan eylemden dönülmesi ve tekrarlanmaması diye düşünüyorum.

not: bu entry tanımdan uzaktır.

bilerek ve isteyerek, birinin kalbini kırması ve bu konuda kendini kötü hissetmemesi.
sadece çocuğumu değil, bu hale gelmesine izin verdiğim için kendimi de affetmem sanırım.

sizin çocuğunuz ve siz yetistirdiniz..
eserinize sırt mi doneceksiniz?!?

çocuğum yokken buna yorum yapmam ne kadar sağlıklı olur bilemiyorum ama gözlemlediğim kadarıyla, çok çok uç şeyler olmadığı sürece anne/baba çocuğunu bir şekilde affediyor günün sonunda.
ya da belki affetmek yanlış tabir oluyor bu durumda, bağını kopartmıyor demek daha doğru sanırım.
ince bir çizgi var, affetmeyip, sırt çevirince daha kötü şeyler yapabilir, ya da affedip, nasılsa arkamda ailem var diyip, daha kötüsünü yapmaya devam edebilir. bu noktaya gelene kadar, her adımında, müdahaleci değil ama takipçi olmak gerekiyor bence. o ana kadar hiçbir şey yapma, görme, duyma sonra her şey bitince sırt çevir.
çocuklar çok uç noktalar dışında bence ebeveynin yansımasıdır. o yüzden o noktaya hep beraber geldiniz. suçu tek kişinin üstüne atmak bencilce. affedemiyorsan, kendini de affetme.
not: iyi ebeveynlerin çocukları da büyük hatalar yapabilir tabii. fakat, istisnalar kaideyi bozmaz.

allah bile samimi tövbe etmesi halinde kulunu affediyor, siz kimsiniz de çocuğunuzu affetmiyorsunuz? böyle nobran, despot anne-babalara uzmanlar tanrı anne-baba diyorlar. tanrı mısınız hayırdır?
çocuğunuz zor şeyler yaşadığından yanlış şeyler yapmıştır ki zaten en çok böyle dönemlerde anne-babaya ihtiyaç duyar. size en çok ihtiyacı olan zamanlarda onu yalnız mı bırakacaksınız? ben bir anne olarak her koşulda çocuklarımın yanında olurum/olacağım, ömrüm yettiğince...

merhametini yitirmesi.

cinsel suçlara karışması. o an ölür benim için. düşünmesi bile rezalet.

vatan hainliği dışında her şeyi affederim.
sonuçta her hata insanlara özgü. başka birinin hayatını bile isteye mahvetmediği sürece her hatasını affederim.

affetmemek büyük bir eylemdir bana göre. çok ağır sorumluluk getirir. hele insanın çocuğuna karşı böyle bir tutum içine girmesi insanın kendisinde büyük yüklere sebebiyet verir.

yoktur. affetmek ne demek. hataları olacak tabii. kendisi fazla zarar görmesin yeter.

ben normalde de insan sevgisi ile dolu biri olduğum için affedemeyeceğimi düşündüğüm bir konu yok. insan beşerdir şaşar demişler.

özellikle anne baba olarak çocuklarımızı desteksiz bırakmamak lazım diye düşünüyorum. anne baba görmüş geçirmiş öngörü sahibi olabilir ama çocuk da kendi hayatında kendi hataları ile büyüyecektir.

çocuk için anne baba desteği koşulsuz bir yerden çok önemli zira. kendi çocukluğumuzda ve büyürken ve hata yaparken neye ihtiyacımız vardı unutmazsak bazı şeyleri kolay çözülür gibi.

aman of.

affetmek allah'ın işi, kulun affedip affetmeyişi şarkılarda güzel.
kırk kat yabancının her bokunu sineye çekiyoruz da, kendi evladımızın hatalarını-yanlışlarını mı sineye çekmeyeceğiz?

benim zaten böyle şeylerde karşı koyup gaddar kalma gücüm -1.

bir anasözünün de dediği gibi anne olunca anlarsın.