yazarların güne mutlu başlamak için yaptıkları

selam veririm ben, ister tanıdık olsun ister olmasın...

aşırı sıcakların arasındaki şu birkaç serin günde uyandığım vakit balkona çıkmak, güne başlarken yaptıklarımı balkonda yapmak. o üşüme hissini uzun süreden beri tekrar yaşamak, balkonda ince de olsa bir örtüyle oturmak zorunda kalmak mutlu ediyor. insanlar kadar mutsuz eden bir diğer şey de bunaltıcı sıcaklardır net.

bi sigara yakıyorum. işe yarıyor mu? hayır. sonra bir tane daha yakıyorum ki sigaranın yeni fiyatı geliyor aklıma. durduk yere mutsuz oluyorum.

spor ve soğuk duş.
evet yaz kış evet ılık değil bumbuz suylan

telefonla uyanınca durumu toparlamak için bi posta sövdüm. sonra kalkıp sigara yaktım çünkü herkesin hayatına kimse karışamaz. arkasından kahve içtim ikiye bir oranla. bi de kendime bakıp of çok güzelsin be dedim aynada.

güne başlamamak dlsndksk

uyanmamaya çalışmak. uyanıp tüm derdi, sıkıntıyı çekmekten sıkıldım. ama daha uyanmadığım gün de olmadı.

kahvaltı. sanki kahvaltı yapmazsam günüm kötü, sıkıcı gibi geçeceğini düşünüyorum.

gold digger ağlatmak.

sabah namazından sonra biraz kur'an okumak, sonrasında havuzda bir güzel yüzüp eve gelip mükellef bir kahvaltı sofrası hazırlayıp kahvaltı etmek.
rutinlerimi seviyorum.

bugün tamı tamına iki yıl sonra oturup ilk defa sadece zevk için kitap okudum. iki yıl önce edebiyat masterına başlarken birkaç kişi uyarmıştı beni. bu da işe dönecek ve zevk almayı unutacaksın diye. tam olarak öyle oldu diyemem. ben yine sevdiğim konuların peşinden gittim fakat sevdiğim konu da olsa evet artık işe dönüşmüştü.

mezun olduktan sonra elimi kitaba sürmedim iki ay. bundan sonra okul da yok kitap da yok, mağara adamı olucam lan ben demiştim. sonra yavaş yavaş söylenmeye başladım, bir şeyler okuyasım var diye fakat meşguldüm işte. muhtelif işler ve hırslar. sonra yazdığım kitaplardan birini isteyen bir arkadaşım mesaj attı. ben ona kitap gönderdiğimi bile unutmuştum. nasıl eğlendiğini öyle bir anlattı ki ''yaa dedim ben de sevdiğim bir yazarı okumalıyım artık.'' cahallığa son, davarlığa son. aldım elime asimov gardaşımı(pavyona döndü entry) başladım okumaya bu sabah. o kadar eğlendim ki. nasıl özlemişim öyle böyle değil.

sonra karar verdim. hırslarımdan ve çalışmalardan azade iki gün geçireceğim. okuyacağım, oynayacağım, oynaşacağım, izleyeceğim.

son 3 gündür; normal sözlük'te en az 3 tane sosyolojik tespit sallamak. en az 2 yazarın canını sıkmak. kendi kendine eğlenmek ve kapanış.

güzel bir kahvaltı hazırlamanın akabinde sevilen diziden bir bölüm açıp bir çaydanlık çaya kast etmek.

bu sabah güzel oldu, hiç inkar edemiyorum.

shutterstock contributor hesabından gelen bildirime bakmak.

sabah sabah mis gibi soğuk kahve alıp işe doğru portal açıp ışınlanmak

uyaniyor her gece koyduğum baş ucu suyumu içiyorum+60 yaş gibi. yaver im (kedim) yanımda uyuyor oluyor genelde onu öpüyorum kokluyorum ardından enerji tavan.
sonra güneş neabıyon la y***m diye odaya dalış yapınca modlar düşüs modlar felç.

erken uyanmak.

pencere kenarına geçip dışarıya doğru derin bir nefes alıp vermek.

sabah evden çıktığımda * cami dağılmış oluyor. hepsi ile selamlaşıyoruz. onlar selam aleyküm diyor ben ise günaydın. hiç tanımadığım bu insanların selam vermesi hoşuma gidiyor...

asla medya, haber veya gazete takip etmiyorum.

bakın bugün hata yapıp kahvemi içerken “ulan bi gündeme bakayım neler varmış.” diye düşündüm ve haberlere baktım. anasını satayım bir ülkede nasıl her gün birbirinden kötü şeyler olabilir ya?

yok abi mutlu olmak için gerçekten her anlamda toplumdan uzak olmak gerekiyor.