yazarların hayatlarının kırılma noktası olan anlar

o kadar çok var ki…ilki galiba ilk sevgilimdi.. bana çok kötü şeyler yaşatmıştı. sonrasında bir daha aşık olmayacağım olsam bile asla belli etmeyeceğim diye kendime söz vermiştim. ne tekim de öyle oldu, deli gibi alt benliğime bunu işlemiştim.
ikincisi; işe ilk atandığım yerin müdürü. bana mobbing yapıp durmuştu cahilliğinden. burda da bir kişilik değiştirdim. 3. sü yine bir erkek arkadaşımdı en sonuncusu ve kalıcı olanı ise; uzun süreli ilişki yaşadığım kişinin beni aldatmasıydı.evet kırılma noktalarım beni olgunlaştırdı, güçlü kıldı, gözlerimi açtı…amaa artık ben sinirli, küçük şeylerle mutlu olamayan ve her şeyin altında bir şey arayan bir manyağa dönüştüm.. halbuki eski ben; ne tatlış, ne sevecen, ne güler yüzlü, hayattan zevk alan biriydi.. ne gerek vardı?? yazık oldu…

ilki bende kalsın, içinizi karartmak istemem. ikincisi orta sonda gittiğim dershanenin son günüydü. çoğu konuda kendimi geliştirmeme rağmen bazı şeyleri değiştiremeyeceğimi ve bazı insanların sonsuza kadar yanımızda olabiliyorken bazılarının duraklarının olduğunu ve durağa gelince hayatımızdan çıktığını tecrübeyle öğrenmiştim. minnoş kalbim epey kırılmıştı. ama daha umutlu bir insan olmuştum. en azından bazı şeyleri değiştirebileceğimden emindim artık.

bir diğeri lise son, staj yapacağım yeri bulduğum zamandı. bok gibi insanlarla çalışacağımı ve ileride çok işime yarayacak ön yargılar edineceğimi bilmeden orayı bulmuştum ve büyük ölçüde kendi çabamla bunu başardığım için havalara uçuyordum.

yine umutlu bir kelebek olarak başladığım üniversite de başta beni çok mutlu etmişti. sonrasında yaşadıklarımsa insanları biraz daha iyi tanımama ve her insanın içinde bir miktar bok olduğunu görmeme yardımcı oldu. kırılma anımsa okulu bırakmamla beraber oldu. bırakmayı, vazgeçmeyi, si**ir etmeyi öğrendim. ayrıca bunların sağlıklı bir insan olarak hayatıma devam etmem için önemli olduğunu artık biliyorum. insan kendini diğer şeylere tercih edince düştüğü yerden daha güçlü kalkıyormuş sözlük. kolay olmadı ama güzel oldu.

en saçma sapan kırılmayı yaşamış olabilirim maalesef...

yılı bilmiyom, 6-7.sınıf falan ulan ne hikmetse ben bi yerden, internetin derinliklerinde şu sartreın anahtar deliğinden bakan adam mevzusuna denk geldim.. hani bakarken hiçbi duygu hissetmiyo da ayak sesi duyunca utanıyo falan.. ulan dedim vay anasını satıyım harbiden böyle lan. tabii o zamanlar 8-9 kelime biliyorum sadece yok insan nesneymiş de başkalarının gözünde bilmem ne onlar yok bende. benim tek anladığım lan biz niye millete göre yaşıyozdu, basit. biraz da alakasız.
işte o aydınlanma anından sonra, ergenliğin de verdiği gazla lahmacun tam anlamıyla kimseye uymayan, insanlar ne derse aksini yapan, kafasına gore takılan, maddi manevi hiçbi şeyini umursamayan haysiyetsizin teki olup çıktı..

yazık oldu süleyman efendi'ye..

bu dönüm noktam değil, artık dolup taştığım kırıldığım noktadır. umursadığım bir durum/konu/kişi için çok çabalarım. belki üslubum yanlıştır ama fikrimde haklıyımdır. derdimi anlatmak için çırpınırım resmen ya. basit şeyler söylüyorum ama sert, tepkili söylüyorum. bana yapılmış saygısızlığa sakince cevap veremiyorum çünkü o noktaya kadar sakin kalmışım, o yüzü ben vermişim. önce açıklama yapıyorum devam, başka bir olay oluyor yine açıklama yine devam. aynı kişi ya da konuya ikinci üçüncü kez açıklama yapmak zorunda kaldıysam kırılma noktası orada oluyor bende. bu kadar önemsemeye, bu kadar açıklama yapmaya hiç gerek olmadığını anlıyorum ve karşımdaki beni acıtacak çok büyük olay yapsa bile ben artık tepki vermiyorum soğumuşum bir kere. direkt umursamıyorum, meşgule alıyorum.

şiir yazmaya karar verdiğim andır. 2015 yılı.
ve 20 yaşından sonra yaşadığım her gün benim kırılma noktamdır.*

(bkz: asgari ücret)
(bkz: dolar)
(bkz: geçim sıkıntısı)
batmış ekonomi

gözlerimin önünde arkadaşımın öldüğü gündür. işittim, gördüm ölüşünü. 2015'ten beri bir daha da aynı insan olmadım.

2010, 2013 final 2016. feriştahınız önümde durup nutuk çekemez bana ciddiye alamam güler geçerim.

aydınlanma yaşanılan anlardır. kırılma noktası demişken bu konuyla ilgili efsaneler arasında yerini almış kült bir filmi de paylaşmış olayım.