yazarların hayatlarının en güzel dönemi

bu soruya pat diye cevap verebilene helal olsun diyorum.. hala düşünüyorum ama yok bir gün olur umut ediyorum...

embriyo

-18 li yaşlar. kaygısız,gamsız olunan dönemlerdir.

daha henüz gelmedim ama bence 40 lar iyi geçecek, ümidim o yönde. çünkü 20 ler bok gibi geçiyor, 30 da pek hayırlı durmuyor nedense.

bebekken. hep el üstünde tutuyorlardı. sonra bir şey oldu ben ayaklandım. o günden beri s.kine takan yok.

(bkz: 2009 yazı geri gelmeyecek)

hatırlamıyorum. var mıydı öyle bir dönem acaba. nankör de olabilirim şimdi bilemedim.

(bkz: 70's)

beni duygulandıran tek soru bu galiba lisenin son yılları üniversitenin başları 2010-2014 arası.

benimki henuz gelmedi.
ya simdi ben sukunetle bekliyorum bunda sıkıntı yok amaaa
ya gelmezse??

hepp

yıl 1970 daha ben o zamanlar yoktum.. ne güzel günlerdi hey gidi.

7. sınıfa kadar olan yıllar.

henüz gelmedi sanırım o dönem.

1984-1989 arası gibi olan, yani 3 yaşımdan ilkokul 2 bitene kadarki, aydın merkezde yaşadığım dönem. sonrasında söke'ye taşınmasaydık bu dönem ilkokul bitene kadar uzardı muhtemelen.

sonraysa 1999'da başlayan üniversite yıllarım gelir ankara'daki.

bu ikisinden birini seçmek zor ama çocukluğumun büyüsü daha ağır basıyor.

ilkini seçiyorum bu yüzden.

sanırım ilkokula başlamayıp kendi kendime oyunlar oynadığım dönem. o dönem de çok kısaydı zaten.

galiba yok, 30 lara gelince yaşayacağım sanırım.

açık ara ilkokul yıllarım. okulum,mahallem,ailem... çalışkan bir öğrenciydim ve notlarım hep çok güzeldi. sürekli örnek öğrenci seçilir hediyeler alır öğretmenlerimden gurur verici şeyler duyardım.
mahallede yaşıtım çok fazlaydı hemen hemen hepsiyle aynı okula giderdik. sabahları toplanır kalabalık bir şekilde okula giderdik. mahallede herkes herkesi tanır ve güvenirdi. gece yarılarına kadar mahallede oynardık. ki en sevdiğim dostumu da burda edinmiştim. 3 yaşından beri hiç kopmadık.
ailemle ise aram hep iyiydi. uslu bir çocuktum. abimle sık sık kavga etsek de birbirimizi de hep çok sevdik. en önemlisi ise, babam hayattaydı ve ben ona sarılıp öpebiliyordum. seni çok özledim babam. :(
sonra büyüdük, taşındık, lisede bocaladım ve potansiyelim olduğu halde istediğim bölümü kazanamadım. ama yine de şu anki mesleğimden oldukça memnunum.
insanlar değişti, masumluğumuzu kaybettik, tek derdimizin oyun ve ödevler olduğu yıllar eskide kaldı. eskiyi çok özlüyorum. daha doğrusu çocukluğumu. içimdeki küçük kız, büyüdüğüm için biraz kırgın bana. ama halledicez miniğim. hepsinin üstesinden gelicez.

annemin karnında geçirdiğim dönem.

hayatın ikiye ayrılış dönemini göz önünde bulundurursak; pandemi sonrası dönemini baz alıyorum. en güzel sene 2021, en güzel yaz 2022 yazı.