yazarların içinde hapsolmak istediği tablo

yıldızlı gece tablosu
içinde çığlıklarım belli olmazdı.

çiçek açan badem ağacı.
(bkz: vincent van gogh)
sonsuza kadar yaşardım orada, otur kitabımı okurdum öylece.

kaplumbağa terbiyecisi

gece devriyesi

vincent van gogh, "oil trees", 1889, tuval üzerine yağlıboya, 73 x 92 cm, museum of modern art.

van gogh ay çiçekleri
hayatımın geri kalanını güneşe bakarak geçirmek isterdim.

leuccipus'un kızlarının kaçırılışı tablosuna salın beni. barok dönemi neticede; 1600'lü yıllar.

hiç bir tablo içinde hapsolmak istemiyorum. benim hayatım baştan aşağı tablo zaten herkes gibi...

(bkz: hieronymus bosch) eseri olan tuin der lusten yani dünyevi zevkler bahçesi'nin içinde olmak isterdim. sebebini anlatayım;
bu tablonun gerçekten evrenin sırrını içinde barındıran bir tablo olduğunu düşünüyorum.*
bu tablo 3 panelden oluşur.
sol taraf cennet, orta kısım dünya, sağ taraf ise cehennemdir.
her kısımda inanılmaz değişik hayvanlar, yaratıklar, betimlemeler ve imgeler bulunmaktadır. karmakarışık ve aşırı detay içeren bir tablodur.
o dönemin anlayışında cinsellik ve şehvetin günaha sürüklediği görüşünü anlatan bir tablodur ana fikir olarak.
cehennem bölümünde her günahın -hristiyanlıktaki 7 büyük günah- çok değişik bir cezalandırma tasviri bulunur.
mesela bir yerde şöyle okumuştum;
kibir şu şekilde cezalandırılıyor; prensin tahtı altında uzanan kadının, bir zebaninin kalçasındaki aynada kendi aksini görmesi olarak tasvir edilmiş.
cehennem bölümünün tam ortasında bulunan ağaç adamın altında solda altın bir harp ve ud birleşimi bir enstrüman var. bu enstrümanın altında yatan ve sadece poposu görünen günahkar bir insan figürü var. poposunda yazan notaları biri bestelemişti. işte o beste



cennet ve cehennem kapaklarını kapattığımızda ortaya "dünya düzdür" iddiasını düşündüren başka bir tablo görürüz. ve sol üst köşede de dünyayı yaratmakta olan tanrı figürü görülür.



dünya gibi insanın ruh sağlığını bozan bir tablodur.
istememe gerek yok. zaten bu tabloya hapsolmuş vaziyetteyim. vaziyetteyiz. ama hangi kısmındayız henüz net belli değil.

irisler, vincent van gogh'un tablosu.

herhangi bir çerçeve olabilir,yeter ki şu akıştan ayrılayım.