yazarların kendinden utandığı anlar

kulaklık kulağınızda son ses müzik dinliyorsunuz, siz de eşlik ediyorsunuz ama kendi sesinizi duymuyorsunuz öyle yüksek sesli bir müzik dinleme eylemi. kulaklarınızın içinden geçiyorsunuz. telefon sürekli uyarı veriyor “bu kadar yüksek sesle müzik dinlemeniz iyi değil” cart curt. “sana mı soracam be” deyip devam ediyorsunuz.
sonra birden bir şey oluyor müzik kapanıyor ve kendi sesinizle baş başa kalıyorsunuz… püüü allah kahretmesin. bu kadar berbat bir ses olaamaz ya.

hipomani atağı geçirdiğim anlarda, yıllarda yaptıklarımdan utanıyorum.

metrodayım. şarkı dinliyorum kulaklıkta da allame sendromu çalıyor. bilenler bilir bayağı argo ve küfür dolu bir şarkıdır kendisi. bluetooth kulaklığın bağlantısı kesilmiş ve ben de farkında değilim ve telefona baktım şarkı durmuş oynatayım dedim şarkıyı, telefonun sesi de yüksekmiş bayağı tam da o memememe diyen kısımdan sonrası var ya o anda çaldı şarkı. allahım dedim sen beni yok et dedim öyle bir utanç dolu bir andı.

çok içtiğim bir akşamın gecesinde doğalgaz peteğini pisuar sanıp işemek.

evdeydim ama olsun.