1.
demin yazarların en sevdiği hikaye tabanlı oyun başlığında baldur's gate ii: shadows of amn demiştim.
ama işte felsefi derinlik denince de aklıma ilk, yine bir crpg olan planescape torment gelir.
öylesine bir derinlik ki, yüksek de. başlıkta belirttiğim gibi. *
bu oyunu 14-15 yaşlarında falan ilk kez oynayan birçok kişi, planescape torment'in onların hayata bakışını değiştirdiğini söyler. bu oyun çıktığında ben 18 yaşında falandım zaten ki çıktığı zamanlarda da bilmiyordum açıkçası planescape torment'i. 2000'lerin ilk yarısında bir zaman oynamışımdır muhtemelen, ilk kez. yani en geç 2005'te oynadığımı tahmin ediyorum ilk kez ve 2002-2003'ten önce oynadığımı da pek zannetmiyorum.
gene de çok etkilenmiştim felsefi derinliğinden hakikaten. hikayesi de muazzamdır ama felsefi derinlikte bana göre 1 numaradadır, hem de uzak ara, bu oyun. tabii ki sadece oynadığım oyunları baz alabilirim. yani oynamadığım ve bundan felsefi olarak daha derin oyunların olması ihtimalini de göz ardı etmiyorum.
ama işte felsefi derinlik denince de aklıma ilk, yine bir crpg olan planescape torment gelir.
öylesine bir derinlik ki, yüksek de. başlıkta belirttiğim gibi. *
bu oyunu 14-15 yaşlarında falan ilk kez oynayan birçok kişi, planescape torment'in onların hayata bakışını değiştirdiğini söyler. bu oyun çıktığında ben 18 yaşında falandım zaten ki çıktığı zamanlarda da bilmiyordum açıkçası planescape torment'i. 2000'lerin ilk yarısında bir zaman oynamışımdır muhtemelen, ilk kez. yani en geç 2005'te oynadığımı tahmin ediyorum ilk kez ve 2002-2003'ten önce oynadığımı da pek zannetmiyorum.
gene de çok etkilenmiştim felsefi derinliğinden hakikaten. hikayesi de muazzamdır ama felsefi derinlikte bana göre 1 numaradadır, hem de uzak ara, bu oyun. tabii ki sadece oynadığım oyunları baz alabilirim. yani oynamadığım ve bundan felsefi olarak daha derin oyunların olması ihtimalini de göz ardı etmiyorum.
devamını gör...
2.
fallout
devamını gör...
4.
death stranding. çok güzel bir öyküsü var.
devamını gör...
8.
şişe çevirmece.
şişe çevirmeceyi masum bir gençlik oyunu olarak görürüz ama aslında varoluşun minyatür bir simülasyonudur. düşünsenize, dairesel bir şekilde oturan bir topluluğun ortasında dönen şişe, tam da heidegger'in "fırlatılmışlık" kavramını cisimleştirir.
yani biz kiminle öpüşeceğimizi seçmeyiz, şişe bizi seçer. sartre'ın dediği gibi: özgür olmaya mahkumuz, ama şişe çevirmece de bize şunu hatırlatır: "özgürlük" dediğin şey, altı üstü bir cam silindirin yöneliminden ibaret olabilir bazen.
şişe dönerken aslında absürt bir kumar oynuyoruz. camın üzerinde sürtünmeyle çıkan ses, kierkegaard'ın varoluşsal kaygısının soundtrack'i gibidir. bir yandan "ya bana denk gelirse?" ne halt ederim kaygısı, öte yandan "ya bana denk gelmezse?" hoşlandığım kişiyle yakınlaşamazsam korkusu... yani insan hem öpüşmeye yazgılı hem de öpüşememeye mahkum.
böyle derin bir felsefi yanı vardır aslında bu oyunun...
şişe çevirmeceyi masum bir gençlik oyunu olarak görürüz ama aslında varoluşun minyatür bir simülasyonudur. düşünsenize, dairesel bir şekilde oturan bir topluluğun ortasında dönen şişe, tam da heidegger'in "fırlatılmışlık" kavramını cisimleştirir.
yani biz kiminle öpüşeceğimizi seçmeyiz, şişe bizi seçer. sartre'ın dediği gibi: özgür olmaya mahkumuz, ama şişe çevirmece de bize şunu hatırlatır: "özgürlük" dediğin şey, altı üstü bir cam silindirin yöneliminden ibaret olabilir bazen.
şişe dönerken aslında absürt bir kumar oynuyoruz. camın üzerinde sürtünmeyle çıkan ses, kierkegaard'ın varoluşsal kaygısının soundtrack'i gibidir. bir yandan "ya bana denk gelirse?" ne halt ederim kaygısı, öte yandan "ya bana denk gelmezse?" hoşlandığım kişiyle yakınlaşamazsam korkusu... yani insan hem öpüşmeye yazgılı hem de öpüşememeye mahkum.
böyle derin bir felsefi yanı vardır aslında bu oyunun...
devamını gör...
9.
devamını gör...