yazarların pişmanlık unsurları

"yayında tanımlarını kullanacağım başlıktır"

isteyerek yapmadın mı sonuçta. birisi seni zorlamış olsaydı eğer pişman olmazdın değil mi?
insan zorlandığı bir şeyden pişman olabilir mi?
peki neden pişmansın. sana pişmanlık duyduğun şeyi sormuyorum.
nedenini soruyorum.
yaptığın şey yalmış mıydı, bu mu nedeni. yada karakterine uygun olmayan bir şey miydi?

korkmana gerek yok, dürüst olabilirsin. nasıl olsa anonim. seni senden başka bilen yok.
söyle hadi

neden pişmansın?

onunla seviştiğim için.

her seferinde inatla insanların beni anlayacağını sanarak kendimi anlatmaya çalıştığım için.

hiç pişmanlığım yok diyen yalancı yazarları basmak için geldim.

(bkz: yaptıklarımdan pişman değilim aklım hala yapmadıklarımda)

zamanında kendime hak ettiğim değeri veremeyip yanlış insanların peşinden koştuğum için.

değmeyen insanlara yardım etmek uğruna kendimi paraladığım için çok pişmanım. yardımına koştuğum insanların uğruna yere düşerken bile yalnız kalktım. karşılık değildi beklediğim ama yalnızca vêfa bekledim. kime ne iyilik yaptıysam sonrasında onu iyilik olarak değilde benim gorevimmiş gibi gördüler. kendimi çok yordum ve olan iyi niyetime oldu. kendimden özür dilerim.

pişman olmaktan pişmanım desem sayılıyor mu?

herkesin pişman olduğu şeyler illaki vardır şu dünyada. insanız sonuçta hatalar yapabiliyoruz ama benim bahsedeceğim konu şu: bizi biz yapan zaten geçmişte yaptigimiz doğrular ve yanlışlar değil midir?
dediğim gibi insaniz biz kusursuz değiliz, hatalar yaparız ama o hataları yapmasaydik ya da o pismanliklari yasamasaydik şu an olduğumuz gibi olabilir miydik? tartışılır. istisnalar, keşke denilen şeyler tabii olur ama benim birkaç sey dışında böyle bir pismanligim yok. onlar benim seçimimdi çünkü. ben yaptım o hataları ve eğer şu an ben bunları düşünüyorsam bu geçmişte yaptığım doğrular, yanlışlar sayesindedir. her biri beni inşa eden bir tuğla görevi görür benim için. hatalar yaptık, yapıyoruz ve ömrümüz boyunca da yapacağız.

herkesin haklı olduğu başlıktır. ben de bazı şeylere geç kaldığım için pişmanım.

kendimi bu hale getiricek kadar acımasız olduğum için

hep pes ettiğim için.

dünümden, bugünümden, yarınımdan. *

umut ettiğim için pişmanım.
kendimi hiç sevmediğim halde birinin beni sevmesini beklediğim için pişmanım.

küçük iskender'e hayattayken feysten mesaj atmadiğim için, şehrimize imza gününe gel demediğim için, adını duyduğum halde onu o zamanlar hiç farketmediğim, okumadığım, kafama girmediği için. onun kafasına giremeden o öldüğü için.

gereksiz değer verdiğim için,
çabaladığım için ve
kendimi hiç uğruna yıprattığım için...

hiçbir şey için pişman değilim. yaptığım hataları yapmam gerekiyordu, yaptım. bazen düşmem gerekti, düştüm ve çimenlerin tadını çıkardım. hatalarım ve düşüşlerim beni güçlendirdi, hatta beni ben yaptı. şuana kadar hiç büyük bir pişmanlığım olmadı. *

bile isteye yaptığım, ama sonunda kendime saygımı yitirmemi sağladığı için pişmanım. karakterime, doğrularıma, bana ters bir şeyi yaptığım için pişmanım. asla yapmam dediğim şeyi yaptığım için pişmanım.
geçsin bir gün...

yaptıklarımdan pişman değil aklım hala yapamadıklarımda???

siz hiç insanların değişebileceğini düşündünüz mü? buna inanarak defalarca kez birine şans verip kendinizden, değerlerinizden ödün verdiniz mi? benim en büyük pişmanlıklarım kendime verdiğim değerin daha fazlasını karşı tarafa vermemden kaynaklı. insanların "o zaten gitmez, o affeder" diye düşünmesine sebep olduğum için pişmanım. insanlara beni kırma hakkını verdiğim için pişmanım. ama bu pişmanlıklarım, kimsenin benim mutluluğumdan daha önemli olmadığını öğretti.
insan düşmeden kalkmayı öğrenemiyormuş sonuçta.