yazarların sahip olduğu ilginç yetenekleri

parmaklarımın uçtaki eklemlerini bükebiliyorum.

birkaç kişiyle aynı anda sohbet etmek ve hepsine seni seviyorum diyerek nude almak.*

hayatta kalmak

yetenek mi bilmiyorum ama insanların duygularına aşırı empatik yaklaşıp bir ayna gibi o duyguyu yansıtıyorum. sonrasında da bu duyguyu diğer insanlara garip bir şekilde açıklayıp onların bu duyguyu tanımasını sağlıyorum.

tersten yazı yazabiliyorum.

gözleri okuyabiliyorum. bakışların altında yatan duyguları anlayabiliyorum. her zaman veya herkeste işe yaramasa da çoğunlukla insanların duygularını böylelikle sezebiliyorum. o yüzden benim için tanımadığım biriyle telefonla konuşmak veya birinin karşımda koyu camlı gözlük takması büyük fobi.
onun duygularını sezememek sanki beni kör ediyor.

kedi, köpek v.s. bütün evcil hayvanlarla iyi anlaşıyorum.

sahiplerinin "yabancıları sevmez" dediği hayvanlar, bir kaç saniye sonra kucağıma çıkıyor.

(bkz: double penetration)