sözlük yazarlarının yetenekleri

geçmiş vakitlerin birinde alimin biri, boğazın öbür yakasına geçmek için bir sandalcının yanına gelerek ona sorar:
– karşıya geçirmek için ne kadar
para alıyorsun?
– garşuya bir liraya geçürüm efendü.
alim, sandalcının bu bozuk türkçe ile verdiği cevabı beğenmez.
– bu ne biçim konuşma böyle? yoksa sen dilbilgisi bilmiyor musun?
– yok ağam, güççükken haytalık ettük, okuyamaduk!
– tüh, yazık sana! desene gitti
hayatın dörtte biri!

bir müddet gittikten sonra dil alimi tekrar sorar:
– allah bilir şimdi sen, matematik de bilmezsin!

– yok beğüm! onu da bilmem! dedik ya, güççükken haylazluktan okula gidemedük!

– tüh yazık, yazık! hayatının dörtte biri daha boşa gitti!

bir müddet daha yol aldıktan sonra alim, tekrar sorar:

– sakın fizik ve kimya okumadum deme!

– belki hayatımın dörtte birü daha boşa getti; ama o dediklerini de bilmem efendü, vaktinde öğrenemedük işte!

– iyi de sandalcı! dilbilgisi bilmezsin; matematik, fizik ve kimya da bilmezsin; sen ne diye yaşarsın?

bu arada hava bozulmaktadır. sandalcı büyük bir fırtınanın geleceğini anlar. alime sorar:

– efendü, yüzme bilüsünüz deel mi?
dil alimi, sandalcının bu sorusundan endişeye düşer, bir korkudur başlar. sandalcıya yalvaran gözlerle cevap verir:
– sandalcı ağa! ben yüzme bilmiyorum! çocukluktan beri o ilmi öğren, bu ilmi öğren derken yüzme öğrenmeye fırsat bulamadım.

– aha! n’apcan şimdi! gittü hayatunun dörtte dördü!