yazarların sözlükteki çaylaklık anıları

enteresan bir durum var 1. kuşak için. çaylaklık yaşamadan bir nevi hızlıca terfi bile etmeden bu aleme yazar olarak başlamış ve yazık ki anlatacak çaylaklık anıları yok. askerliği paralı yapan elemanlar gibi. belki de bir şirketin, ülkenin ilk kadroları gibiler. neticede çaylaklık anılarına sahip değiller. çocukluğu yaşamadan evin yükünü çekmişler.

yurdumun bu büyük meselesi çözüldü ya artık sırtımız yere gelmez.

yazarların ekşi sözlük travmalarından kurtulamadıklarını gösteren bir başlık daha. yahu unutun artık orayı. bitti gitti. evet canınız çok yandı ve evet fazlasıyla aşağılandınız fakat artık burada benjamin'in kanatları altındasınız. şşş tamam!

valla çok zor bir dönemdi, dile kolay 5 dakika. göründüğü gibi kolay değil, hele bi de benjamin diye bir adam var herkes ondan bahsediyor. bi' tırsıyorsunuz rus ajanı falandır diye.

maalesef ki hala çaylak olduğum için buraya bir tanım bırakamayacağım..

çaylak uygulaması ben sözlüğe geldikten bir gün sonra başladı. ilk günümde gaza gelip fazla tanım girdiğim için çaylak olmadan devam ettim. bu da böyle şanslı bir anımdır.

çaylaklık sürem 3 saat falandı. tek anım bu

ilham arıyordum. burada yazılacak o sihirli sözcükleri, kaldırımın ortasında toprağına izmarit ve birkaç ufak çöp atılmış ağaçların dallarındaki yeşil yaşam belirtilerine duyduğum hayranlık ve sokağın başında henüz yeni yapılmış olan pek kudretli camiden yayılan 92 desibel şiddetinde ezanın kulak zarımda öldürdüğü hücrelerin yoksunluğuyla arıyordum. evet, ilham arıyordum. yan komşumuz fikriye teyzenin, üzerine bir tutam tarçın atıp yediğim ev sütlacının tadını hatırlatması için kullandığım tarçınlı diş macunun damakta bıraktığı notalarla arıyordum bu ilhamı. yazacağım her tanımın dünyayı ileri taşıması konusunda kaygılanıyordum oyun parkındaki plastik sarı kaydırağın kırçıllanmış tutamaçlarına dokunurken. dünya günlük yolculuğunun çeyreğini tamamlamak üzereydi. gelen bir e-posta ile sevinçten eteklerim zil çaldı. en kalbi duygularımla yazarlığı selamladım. yazdım. yazarım diyebilmek için.

üye olduktan sonra ilk gün bolca yazmıştım. akşama yazar olduğumu öğrendim. bu da böyle bir anımdır işte.*

çok pis gaza gelmiştim. sadece onu hatırlıyorum.

çaylakken girdiğim son tanım, buyrun;

#308825

şimdi ne yaşadığımı siz tahmin edin lan.

şaka bir yana, bir şey yaşamadım. fakat herkes 1-2 saatte yazar olurken ben 1 günde yazar oldum. benim neyim eksikti la.

küfür ettiğim için mod uyarmıştı. bir de zılgıt yemiştik tanım gir öyle yorum yap diye.

ulan atatürk ilkokulunu doldurmayacak nufusü olan sözlükte çaylak mı varmış.

çok hızlı yazar oldum anı biriktiremedim ki yahu.

benim aylar sürdü. sayısız anı biriktirdim o aylar boyunca. niye öyle beklettiler beni bilmiyorum.

'en fazla 1, 2 gün çaylak olunan bir yerde ne anısı olabilir ki?' dediğim başlıktır.
10 tanım girip direk yazar oldum. 1 saat sürdü sürmedi. pek bir anım yok yani.
biraz malum sözlüğün izi var gibi bu başlıkta. gördüğüm üzere buradaki bir çok yazar orada hala 2, 3 senedir çaylak.*
tamam geçti geçti artık yazarız unutun o günleri.*
keyifli sözlükler canlar. *

olmayan anılardır. ben çaylak olmadım.

(bkz: 404 not found)

çaylak olmadım çünkü. sözlüğün yerlilerindenim. lakabım memnuniyetsiz boğa.

1 gün çaylak kaldım 1 , 2 tanım yazmıştım sabah baktığımda yazardım bu kadar :)

emoji kullandığım için yazdıklarım silinmişti. ama 2 günde yazarlığa geçtim. işte azim işte başarı işte müptezellik budur