yazarların yapmamak için kendini zor tuttuğu şeyler

bazen herkesin görebileceği saçma sapan bir başlık açıp sevdiğim yazarları ayrı tutup herkese aklıma gelen bütün küfürleri sansürsüz edesim geliyor. ama tutuyorum kendimi. çünkü üslup önemli.
şaka. ceza almamak için.
şaka. kabalık olmasın diye.

bizim ev yol geçen hanı gibi. e haliyle kslabalık = gürültülü. birde hiç bizden eksik olmayan ve resmen bu sebepten bizim nüfusa kayıtlanmış kuzenler de cabası. kimse gelmese bile onlar buradan eksik olmayınca gene gürültü. ses yapan herkesin ellerini kollarını baplayıp ağızlarını bantkayıp çocuk odasına götürüp üzerlerine kapıyı kilitleyip sessiz sakin oturma odasında oturmak istiyorum. ama maalesef ki kendimi tutuyorum.

her şeyi bırakıvereceğim fakat tutuyorum kendimi ama zor tutuyorum kendimi lakin çok zor tutuyorum kendimi

uyumamak için kıvranıyorum. kaç kupa kahve kırıldı şu minnak kalbimde bilmiyorum ama uykum açılmıyor açılmıyor.

okunacak dünya kadar ders notu var ama robot gibi okuyunca da bari gidip uyuyayım diyorum ama ona da içim elvermiyor.

bu arada otistik hastaların 2/3’ü erişkinlikte tam bağımlı , 1/3’ü kısmi bağımlı , % 2’si de tam bağımsızmış.

ara ara delirmek.