yazı tura (film)

uğur yücel' in yönetmenliğini yaptığı film.
iki ayrı hikaye anlatıyor aslında ikisi de birbirinden dokunaklı.
en çok etkilendiğim kısım kenan imirzalıoğlu- teoman kumarcıbaşı ilişkisi olmuştur. --! spoiler !--

homofobik anadolu delikanlısı( kenan), aynı babadan yunan anneden dünyaya gelen homoseksüel kardeşi( teoman) için cinayet işleyip hapse giriyor

--! spoiler !--. dönüp dönüp izlenecek her seferinde manyağa çevirecek türden bir türk filmidir.

2004 yılında uğur yücel'in yönetmenliğinde çekilen türk filmidir. başrollerinde kenan imirzalıoğlu ve olgun şimşek oynuyor. hayalet cevher ve şeytan rıdvan'ın kederli hikayesini izliyoruz filmin sonuna kadar. ımdb puanı 7.6 olan filmi hâlâ izlemediyseniz mutlaka izleyin derim. bu filme sadece erkek hikayesi demek çok eksik kalır, bence hayatın içinden bir film, buram buram anadolu ve kaybetmişlik kokan filmdir.

filmin bence en hüzünlü repliği bence şu;
‘‘var yani, bizim de kendimize göre hayallerimiz var."
bazı kayıplar insanın hayal kurma hakkını bile elinden alıyor dedirtiyor insana.

kenan imirzalıoğlu mayın patlamasında kulağını kaybettiği için askerlik sonrası tahsilatçılık işinde parayı vermeyenlerin kulağını kesiyor diye düşünüyorum.

yani aslında kaybını telafi etmeye çalışıyor. post travmatik stres bozukluğu yaşıyor ve onun gibi çok asker var.

biz bunu görmezden geldik. çünkü bizim ülkemizde kültür bu. buradan çok yere gider ama hiç gerek yok.

steril bir örnek vereyim. ilk kan filminde rambo albay ile konuşurken ben sizin için savaşmaya gittim ama bu ülke bana geri döndüğümde bebek katili dedi der.

savaşın ve ölümün tüm travmasını yaşamış adamı rehabilitasyona sokmak bir yana ona polis istasyonunda zorba bir şerif işkence yaptırır.

rambo bu yüzden en iyi bildiği şeye sığınır, insan öldürmeye. yani aslında rambo bir kurban.

uğur yücel'i ciddi anlamda tanıdığım ilk film galiba. daha sonra soğuk, ejder kapanı, eşkıya geldi. eşkıya filmini izlemiştim fakat hayatın farklı dönemlerinde tekrar izlenen filmler her izleyişte farklı bir iz, düşünce oluşturuyor. gerçekten sinemacılığı harika biri.
filmi izledikten sonra bir hafta halının desenlerini incelemiştim. beni çok etkilemişti. tekrar tekrar izlenecek bir film. yönetmenliğini yaptığı bir diğer film olan soğuk filmi de çok güzeldir. merakı olan varsa tavsiye ederim.
yazı tura 10/10 filmdir benim için.

uğur yücel'in yazıp yönettiği, 2004 yılı yapımı türk filmi. başrollerinde kenan imirzalioğlu ve olgun şimşek oynuyor.

film 90'ların sonlarında geçiyor. biri doğudan, biri batıdan iki asker arkadaşın, askerlik sonrası yaşadıklarını anlatıyor.
biri, askerlik dönüşü futbolculuk kariyerine devam etmek istiyor, diğeri çiçekçi dükkanı açmak istiyor.

askerlik,onlara hayallerini etkileyecek tesirler bırakıyor.
ikiside hem fiziksel hem psikolojik olarak etkileniyorlar.
önce, olgun şimşek'in canlandırdığı rıdvan'ın hayatı anlatılıyor. eski bir dağ köyünde anası ile yaşayan rıdvan’ın hayatı.

onun hayatından, kenan imirzalioğlu’nun canlandırdığı cevher’in hayatına geçiş yapılıyor. cevher, büfe açabikmek için her türlü işi yapıyor. amacı para biriktirmek. tam o esnada 99 depremi oluyor ve cevher için işler daha da zorlaşıyor.

birden filme, cevher’in onun gibi olmayan yunan abisi ve üvey annesi giriyor.

cevher’in birde sevgilisi car. ama cevher hep huzursuz hep keyifsiz. babasının ise aklı fikri onda.

istanbul depremi yokluklarının anlatıldığı,dönemin askerlik travmalarının anlatıldığı, şimdi ile alakası olmayan imkanlara sahip türkiye’nin filmi.

gerçi o yıllarda ben yeni evliydim, filmdekiler gibi mağdur değildim ama yani sadece onlardan iyiydim.

çekim kalitesi dahil, ülkedeki bir çok değişikliği gösteren hüzünlü bir film.

bazı insanlar, herkes gibi olamıyor.ne yazık ki o bazı insanların talihi, hiç yaver gitmiyor. aslında bunun imkanlarla da alakası yok. hayat...

bu film herkesin bazı durumlara karşı içinde hissettiği ama böyle hissetmeyi kendine yediremediği davranışları yüzümüze vuruyor. sokakta yürürken içinden geçirdiğin, eve dönünce de evdekilerle lafladığın ama asla başka insanlarla paylaşmadığın o konuşmalar işte. türkiye'nin bir gerçeğidir. kabullenmek gerekir.
psikolojisi mahvolmuş iki insanı izleriz kısım kısım. olaylar başlarına d geldikçe de daha bir darlanırız. maalesef hayat düşene hep bir tekme daha vuruyor.