yazmak için ilham olan şeyler

dikkatini bulunduğu ana ve ortama verdiği an inanılmaz yazma/anlatma arzusu duyan biriyim. bence mesele dikkat kesilmekte. "şu an ne yaşıyorum" sorusundan tutun da karşıdan gelen insanın adım sıklığına kadar her şeyi bir bütün olarak düşünmek lazım. lazım da değil aslında ama ben öyle görüyorum dünyayı. yani bir adamın 10 adımı 15 saniyede atışıyla kuşların gökyüzünde yarım daire çizdikten sonra ani bir manevrayla dönüşü mutlaka birbiriyle ilişkiliymiş gibi.

göz görünce yazar yazar. saçma bir laf oldu. havalı bitiriş yapamadan gidiyorum.

sizi bilmem lakin alkol bu konuda gerçek bir ilham perisidir. elbette bir bukovski olma ideamız yoktur lakin o da güzel şeyler yazmadan önce ve yazarken içerdi...

alkol kimi insanlarda farklı farklı tesirler gösterir. mesela beni alkol çok üzer. alkol aldıkça mutlu olan ve cıptıs bumtıs memeler mümeler insanı hiç olamadım. zaten sesli yerler beni çok yoruyor, kafası eski bir adamım.

ben içtikçe üzülürüm. bazan derler ki, çok içme, içtikçe daha da üzülüyorsun. elimde değil seviyorum, gitme... pardon bu rahmetli harun kolçak şarkısıydı... ya da kaderim.

leydizcentılmını, lütfen yazmak istediğinizde kağıt kalem alın, sükunetli bir yere oturun, "afedersiniz ama pek rahatsız edilmek istemiyorum, göz kontağı kurabilelim yeter..." deyin kendinize içki ısmarladıktan sonra garson kişiye.

kalbiniz doluysa ve az buçuk kelimeler biliyorsanız, bir pınar gibi çağlar dökülür elinizden cümleler.

benim için rüyalar. dolu dolu ve anlamlı rüyalar görüyorum bir filmden fırlamış gibi oluyor genelde. bir de uyanıp uyuduğumda aynı rüyaya devam edebiliyorum bazen ertesi gün de rüyanın devamını görebiliyorum. tuhaf bir bilinçaltım olduğu malum tabi freud amcama selam olsun bunu anlamamı sağladığı için

yaşananlar.
bir anlık duygu değişimi oluşturan olaylardan dökülmek isteyen cümleler oluyor ya da önceden kalanlardan, bunların tetiklenmesinden.

terapiye gitmek. felsefi imgeleme sahip olmak. kendinde derine inmeden maden bulamazsın. yüzeyde sıkı bir şey yazamazsın.

yazmak için ilham beklemezsin.
yazarsın sadece.

ilham bir saçmalıktır.

bağırsaklarında bok yoksa sıçamazsın.
önceden bi takım şeyler yemiş ve onları sindirmiş olman lazım sıçmak için.

sinirlenmek, neşelenmek, herhangi bir duygu değişikliği yeterli olabilir. bir de uygun başlık denk geldimi tadından yenmez.

sabahın 4ünde üniversite caddesinde yalnız yürürken yavaş yavaş evlerine geçen çiftleri görmek.

çok bilmişlikten bir tutam. biraz da daha önce kimsenin aklına gelmemiş olmasını düşlemek. ayrıca yazdıkça yazası gelmek hali olabilir.

şu durumlara düşmemek için hemingway reis hiçbir çağdaşının yazılarını okumamış mesela. egosundan değil.

yaşantının kendisi yeter.

kahvaltı insanı değilimdir mesela. oraya yazmam ama bak nude işinin içinden gelince nasıl tanımlar seller olup aktı. biz ne yaşıyorsak onu yazarız.