yemek arası veremeyecek kadar yoğun çalışmak

bunu biz türklerden başka yapan yoktur diye düşünüyorum. ecnebilere bakıyorum adamlar rahat, yemek saati gelince yazdığı cümleyi yarıda bırakıp kalkıyor. türkler tuvalate giderken elinde a4 kağıt, yolda işe bakıyor.

geçen bir arkadaşım geldi almaya, bir işe bakmayaca gideceğiz. elinde yemek olduğunu görünce, gel yemeğini ye öyle çıkalım dedim. hiç vaktim yok hemen gitmemiz lazım dedi. bir elinde dürüm diğerinde kola var, direksiyonu dirseğiyle çeviriyor. dürümü ısırdıktan sonra dönüp; "bardaklıkta arnavut biber var ağzıma bir tane atsana" dedi.

güldüren başlıktır. yazar haklıdır.

showdan başka şey değildir.
ortalama 1 aydır günde 15-17 saat civarı çalışıyorum ve sözlüğe giriyorum, yemek yiyorum, çay içiyorum.

ayaküstü, çabucak, oyalanmadan yemek yenmesini ister türk patronlar.
çalışırken bir yandan da yemek yiyen işçi patronun en sevdiği işçidir.

işçinin bir tek kanının sömürülmediği kalıyor, yakında onu da yaparlar.

insana, ekmek arası taze fasülye yedirtir.