yemek konusunda sorun çıkaran koca iticiliği

maalesef böyle bir iticilik mevcuttur. bu arkadaşlar, çeşit çeşittir. birinci çeşidi: yaptığınız yemeğe "ımmm yağı mı az, ımmm tuz mu az olmuş" gibisinden laf sokanlardır. özene bezene yapılan yemeklerde bile bir kusur bulur, o yemeği yaptığınıza yapacağınıza pişman eder. ikinci çeşidi: "her gün evde yemek pişmeli, bir önceki günden kalan yemekleri yemem" kuralını koyanlar. paşa hazretleri, bir önceki günden kalan yemekleri yemediğinden, o kalan yemekleri hep karısı ve çocukları yemek zorunda kalır, beyefendiye her gün taze taze yemek pişirilmelidir. üçüncü çeşidi: "yemekler beyefendi eve gelmeden hemen önce pişirilmelidir." kuralı olanlar. öyle bugün sabahtan yemeğimi yapayım, sonra dışarıdaki işlerimi halledeyim, o gelince de yemekleri ısıtayım gibi bir plan yapılmasına izin vermez. eşi böyle olan bir arkadaşım vardı, eşi gelmeden en az 2 saat önce eve gidiyordu ki beyefendi gelmeden yemekleri hazır olsunmuş...

kocasına hizmetçi olan kadın iticiliğiyle kapışır bu devirde.

ev hanımlarının son derece haklı olduğu konudur. annemin bir yakınımızın düğünü dolayısıyla şehir dışına çıkmasından mütevellit tamamı erkeklerden oluşan ev ahalisine yemek yapma görevi bana düşmüştü bir vakit. ne yemek yapmalıyım sorunu ve yemeği son sunuma hazır hale getirmek için harcanan emek öyle az buz bir şey değil. tüm bu zorlu aşamalardan sonra yok tuzu, yok biberi diye başı kıçı oynayan olunca insan ister istemez cinnet aşamasına geliyor. 3 gün sonra bıraktım zaten. herkes dışarıdan söylesin diyerek resti çektim.

kesinlikle var olan iticilik. verdiğim emeğe saygı duymayacak insanlara yemek yapmam.

ömürden yiyen koca iticiliği.
ne yemek seçen insanı severim
ne yemek konusunda sorun çıkaran insanı
cinsiyeti fark etmez.
yemek benim için ciddi bir ortak noktadır.
benimle ortada buluşmayan varsın başka yere gitsin.
ben onlan edemem.

yemek konusunda sorun çıkaran davar kocalarınızda mı var ?

vallahi pes.

oysaki siz bize hep elit olduğunuzu söylemiştiniz evde öküz beslediğini söylememiştiniz.

zıkkımın kökü ile ziftin peki arasında seçim yapabilir. tamamen özgürdür. zaman harcanmış, emek verilmiş, kendisi için yapılmış yemeği beğenmeme şımarıklığı hakikaten çekilecek bir kapris değil.

yemeği kimin yapması gerekir tartışmasından bağımsız olarak. beğenmediğim yemeğe beğenmedim derim. çünkü ben müthiş yemek yapıyorum. eğer iş bölümünde yemek yapmak eşime düştüyse bu eleştiri hakkımı elimden almaz. temizlik bana düştüyse onun da beni temizlik konusunda eleştirebileceği gibi. şimdiye kadar kısa ya da uzun süre birlikte yaşadığım partnerlerime yemek yaptırmadım, ben yaptım çünkü yapamıyorlar. onlar da benim temizliğimi beğenmezlerdi.

ev "hanımının" kocasına ikram edeceği yemeğin içine işemesiyle sona erdirilecek tavırdır. özellikle adet günlerinde yaparsa salça niyetine geçer. öyle adamlara layık olan şey budur.
kural: çaycıyla ve yemeğinizi pişirenle tartışmayınız.

ikisi de çalışıyorsa erkek bu konuda kadına yük olmamalı. "yok şu yemek olmaz, şunun tadı güzel değil, neden bu yemeği yapmadın" kadının tek işi sana yemek yapmak değil ona yardımcı olabilirsin ya da sen yemek pişirirsin. uzlaşılması gerekilen bir konu.

yemek bulmuş da yağlısını mı istiyormuş, kaldı mı böyle erkekler.

sadece koca değil her türlü insan iticidir. kocam bu konuda hiçbir şey demez. diyemez de. insan her şeyi her zaman mükemmel yapamaz. yıllarca pilav yapan insan bile arada kıtır ya da lapa pilav yapabilir. geçen bir kek yaptım çimento gibi bir şey olmuştu. bir şey demedi ama yemedi de. halbuki tadı çok güzeldi. ben yarısını kızımla yedim. ama görüntü içler acısıydı. kısacası bir şeyi şöyle böyle yap dediği zaman da gir kendin yap diyorum, kendi yapıyor.

belli bir noktadan sonra koca sıfatının kalkacağı insan müsveddesidir.

hanımefendi yemek yapmayı bilmiyor olabilir, biliyor olsa elinin lezzeti olmayabilir, bunları geçtim o an modu düşüktür isteksizliği yemeğe sirayet etmiştir. insanlık hali herşey olabilir. sonucunda yorum yaparsın, eksiği söylersin.

kadınların tahammül edemediği şey bence dört dörtlük yemeğe sorun çıkarmak adı altında laf etmek. sonuç olarak 'allahın cezası, anandan güzel yemek yapıyorum artık' cevabını alması muhtemel. yemek yenebilecek kıvamdaysa susun bu kadar basit. az biraz strateji ve siyaset diliyorum bu laf edenlere.

bir arkadaşımın eşi sürekli "annem daha güzel yemek yapıyor" diye kızı ağlatıyordu aklıma o geldi nedense. bir keresinde onlara yemeğe gittiğimizde kız o kadar yemek yapmasına rağmen gidip annesinden yemek getirip kızı yanımızda ağlatmıştı. hem herife hem annesine deli oluyordum. kıza sürekli kendini yetersiz hissettirmeye çalışıyorlardı. neyse ki kız kendini ondan kurtardı. şimdi doya doya anasının yemeklerini yiyebilir pislik herif.

kaşığı yesin.

yemek seçmek benim işim.

yemek yapmam diyen müzmin bekar hatunlarla dolmuş başlık ama gerçekten bunları alan erkek yaşadı abicim böyle konuştuklarına bakmayın mutfağa sokmaz bunlar kocalarını.

#1943024 evet hiçbir kadın, hiç eleştiri yapılmasın demez zaten ama eleştirinin de bir usulü adabı vardır, benim kastettiğim, hiç yemek yapamayan* değil de saatlerce emek verip çeşit çeşit nefis yemeklerle sofra kuran ama her yaptığı yemeğe kusur bulan kocası yüzünden sürekli ağlayan bir arkadaşım var, yazık değil mi bu kadına?

bu noktada tripten, alınma gücenmeden bağımsız olarak kalk kendin yap o zaman derim.
belli sürelerde birlikte yaşadığım sevgililerimden hiç böyle bir şikayet almadım açıkçası çünkü iyi yemek yaparım. ayrıca kendileri de yemek yapmayı sevdikleri ve güzel yaptıkları için bazen de onlar yapardı.

he ama şu konuda çok kapıştık yine olsa yine kapışırım:
ne yemek yapayım sorusuna cevap vermezse, dolapta ne var ne yok haberi olmazsa ve eve geldiğinde yemek bulamazsa kimse surat yapamaz.