yemek konusunda sorun çıkaran koca iticiliği

ee bunları bir kere yapmasa çalışmayan bir kadın, ipin ucu kaçar, adam işini biliyor, oyna devamke.

ekleme : yemek beğenmeme konusu aşırı tilt eden bir durum. söylediğim şeyin "erkek beğenmediğini söyleyecek tabii ki" olarak algılanmasını istemiyorum. o yüzden bu eklemeyi yapıyorum.

olmayan iticiliktir.
arkadaş herkes her yemeği sevmeyebilir. bunu da güzel güzel söylersin. hala ısrarla o yemek yapılıyorsa demek ki çok da önemsemiyordur eşi kocasını. o saatten sonra da zaten itici gelmiş gelmemiş çok da önemli değil.
örneğin ben soğan yiyemiyorum, kokusu vs mevzu değil, görmeyeceğim ve dişime gelmeyecek şekilde yemeğe konulması mümkünse öyle yapılsın yine yerim ya da kocaman olsun yemek pişince içinden alınıp atılsın o da olur. yooook illa soğanlı olacaksa yiyemiyorum arkadaş kusura bakmayın.

iticilik falan değildir o sizin beceriksizliğinizdir. bir de yazmışlar zıkkım ye falan diye. ahah.

arkadaş dışarıdan ben yemek yi-ye-mi-yo-rum. öğğğğğ yiyemiyorum yani anladınız siz. eşimle ilk tanıştığımızda hassas olduğumu söyledim kendisine. sigara ve içkiyi bıraktım tek zevkim evde güzel kahvaltılar, börekler, çörekler ve çay, kahve.

mesela ben üstüme düşeni yapıyorum, çocuklarla vakit geçiriyorum, faturaları ödüyorum, eşek gibi*çalışıyorum, evin eksiğini tamamlıyorum, çocukların geleceklerini planlıyorum. eşim de üzerine düşeni yapıyor sağolsun ama yapmasın kalp kırmadan anasına avradına sövmeden onu ikaz ederim. ya ne yapayım? "getir"den söyleyip dönerle ayranı aynı anda bitirme yarışına mı gireyim ?

aha benim bu,

sevmediğim bir şeyi yemek zorunda değilim kendi istiyorsa kendine yapar ben en fazla dışarıdan yemek söylerim bu kadar.

yemek konusunda sorun çıkaran kocam olur mu bilmiyorum ama kocamın yemek konusunda sorun çıkaran karısı olacak kesinlikle.
yemek konusunda aşırı pürüzüm, şu hayatta böyle uyumsuz ve sinir bozucu olduğum başka bir konu yok herhalde.
allah olacaksa kocamın şimdiden yar ve yardımcısı olsun, yazık adama.

size her gün kebap, baklava yapın diyen yok ama küçük tencereyle yemek yapın yemek hemen bitsin. bir tencere dolusu yemek yapıp her allahın günü aynı şeyi yemem ben. kafamı bozmasın evleneceğim karı.

eğer karısı ev hanımı ise çıkartabilir. en doğal hakkıdır.

(bkz: narsist kişilik bozukluğu) olan biriyle evlenmiş olduğunuz anlamına gelebilendir. çünkü bu kişilik bozukluğundan musdarip kişiler, etrafındaki insanlara kendisini yetersiz hissettirmekten çılgınca bir haz duyar datlumm.

beğenmiyorsan kalk kendin yap diyebiliteniz olacak durumsaldır.

ortada sahiden aşk var ise o kadının affedersiniz boku bile yenilir, biraz abartılı oldu ama neyse.

bilmediğim bir iticiliktir ve ben değilimdir. belli başlı yemekleri seçerim. son zamanlarda baklaya karşı hassasiyetimin olduğunu öğrendim ve asla ama asla yahni yemem. önyargılı değilimdir hiç yemediğim bir şeyi denerim, sevmezsem orası ayrı en fazla yemem olur biter. yemek için yaşayanlardan değil, yaşamak için yiyenlerdenim. yapılan yemeği sevmezsem yaparım bir makarna olur biter. karnım doysun gerisi faso fiso. insanın kalbi kolay kırılır, tamiri zor yapılır.

eşsiz bir iticiliktir.

asla eşime bu konuda sıkıntı çıkarmam. canım karım. düşünmüş yemek yapmış, emek etmiş.
hatta çoğu kez uğraştırmam bile. ona rağmen yaptıysa, yapacağım tek şey yemek olur…

kardeşim, yemek işi bir sanattır. adamın önüne şişirip attığın bir yemeği koymaya gönlün elveriyorsa bir şey diyemem tabi. yemeğin bir tadı, tuzu kıvamı olmalıdır. beceremiyorsan dünyanın sonu değildir. öğrenilir.
hem neden hep kocalar itici, kötü?
ben emek verdim, nasıl beğenmez! demek nedir. bu tavır korkarım ki insanı günaha sokabilir. bu türlü tavırlar kocalara büyük haksızlık ve ayıptır.
insan kocasının bir yemeği ne şekilde sevdiğini öğrenmeye çalışıp ona göre yapmaya çalışır hiç değilse.
yaptım işte ister beğen ister beğenme demek acımasızlıktır. hele ki o adam sizi mutlu etmek için yatakta her şeyi yapan bir adamsa...
onun hakkını asla ödeyemezsiniz.
allah adamı çarpar..

ama şuraya bir parantez de açalım,
karı koca çalışan insanlarsanız ev işleri ve mutfak işleri kadının üstüne yıkılamaz. o durumda erkek icabında önlüğünü takıp yemek işlerine girişecektir...
adam çalışıyor kadın ev işleri ve çocuklarla meşgul oluyorsa ve eli de lezzetsizse şayet (bu bir felaket değildir.) kocası ona lezzetli yemek yapma tekniklerini, bu işin bir sanat olduğunu öğretmelidir. kızmadan, küstürmeden, sabırlı bir şekilde...

karı ve koca en yakın arkadaşlardır. ve arkadaşlıklarda karşıdakini düşünmek, onu mutlu edebilmek en güzel şeydir...
kimse kimseyi üzmemeli.

sevgiyle yapılan her işin neticeleri güzel olur.

evlenmeyin amk

sorun çıkartma meraklısı yemeği de bahane eder, donunu da
evlenmeyin.

evet böyle bir iticilik var. babam ve abim ağır itici mesela. ikisinin de neyi nasıl sevdiğini bilen bununla yıllardır yaşayan bir annem var ve bence hz.eyyup sabrı gerektirecek bir durum. bekarlar zıkkım yesin falan demiş de, o sizin kocanız ya hu !? onunla aynı yastığa baş koyup aynı hayatı paylaşıyorsunuz. daha bu konudan adama tekme tokat dalarsanız daha büyük sorunlarda ne yapacaksınız? ha bu konuyu karşılıkli konuşarak ve fedakarlık yaparak cozemiyorsaniz bence çocuk falan olmadan koşarak kaçın. o adamdan ne koca ne baba olmaz. benim gördüğüm örneklerde son yıllarda sorun çıkaran eşe karşılık mutlaka sabır sevgi ve anlayış dolu bir kadın oluyor. gerçi benim gördüğüm örnekler kadını yemek konusunda aşağılayıcı tavir da takinmiyor orası ayrı konu. bir de erkekler de artık biraz biraz mutfağa girmeye başladı,hayat müşterek diyerek daha ılımlı bir hava yaratıyorlar.

#1943385 taştan yumuşak herşeyi yiyen ve bugün yemek yapamadim dediğimde dönerle ayranı anda bitirmeye calismayip ayranı litrelik alan gönlü zengin bir koca verdiği için allah'a sonsuz şükürler olsun.*

bu konunun bir değişiği bizde mevcut. eşim ev yemeklerine düşkün. yani öyle çorbayla geçiştirilecek, özensiz yemeklerle idare edecek biri değil. hiçbir zaman yaptığım yemeklere burun kıvırmadı, aksine hep "eline sağlık" der. beğenir ve hep dile getirir, yemek de ayırt etmez. ama geçiştirsem, yapmasam surat asar, laf söyler. tatsızlık çıkar. ben de umursamaz bir insan değilim, kafaya takarım. ​ille de eve geldiğinde yemek arar.
çalışmadığım dönem sorun olmuyordu ama çalıştığım dönem bazen yorgun olduğum oluyor.
evcimen bir adam. dışarıda sosyalleşeyim tarzında biri değil. tek ailesinden ayrı hobisi enişteyle bisiklet turu yapmak. onun dışında hep birlikte yaparız bir şeyler. eve geldiğinde de yemek ister, çay saati ister. çayı onlar demler, servis eder. çay içmesem onunla bozulur. ilgi, alaka seviyor.
herkesin bir yapısı var işte. o da öyle bir adam. onca yıl herkes biraz taviz veriyor, uyum sağlıyor.
ama yemeklerimi beğenmeyip, burun kıvırsa, yemek ayırt etse kırılırdım. içimden de yapmak gelmezdi.
bizim evin yemek konusunda tutumu "sofraya gelen yenecek" yemek ayırt etmek yok. oğlan da öyle alıştı.
evlendim evleneli çok yemek yaptım, pratik de bir insanım ama hem iş hem yemek yoruluyorum bazen bu tempoda. ama rest çekecek bir insan da değilim.

evliliğin neden saçma olduğunu gözler önüne seren bir tartışma. madem yemek yapmak bu kadar büyük mesele siz de evlenmeyin olsun bitsin.

bir kadına yapılan masrafla en kral aşçı tutulabilir.