yemek yapan kişinin dış görünüşüne bakmak

ben yemeğe bakarım, lezzetliyse hemmenn yerüm. birde biri benim için uğraşıp yaptıysa kıyamam kötü olsa da yerim.
sadece babamın yengesinde asla bir şey yemem çünkü büyü müyü bir şeyler var onda durduk yere muska falan yemek istemiyorum.

yemek yapmayı bile beceremeyen eziklerin kendini bir şey zannetmesinden kaynaklanan durum.

yemek yapan kişi ortalamanın biraz üzerinde kiloda ve güleç bir insansa yaptığı yemek garantidir. bunlar hem yemeyi sever, hem de yemek yapmayı. elleri lezzetli olur. kara kuru cılız insanların yaptığı yemekler de genellikle yavan kalır.

biscolata erkeklerinin giydikleri görmüş bir nesil olarak beklentimiz yüksek tabi bakıyoruz.

yemek yaparken hoş görünüyorum bence kendimi baya bir kaptırdığım için bide müzik varsa dans ta ederim.

benim komṣu yemeğe sık gelirdi. bayıla bayıla yerdi.

sonra sıcak bir günde üzerimi çıkarmıṣtım, omuzdan asmalı mutfak önlüğü giymiṣtim, bu geldi. benim o zamanki saftirik hatun da içeri buyur etmiṣ.

adam karṣısında üstü çıplak, önlüklü ve kıllı ustayı görünce "öylesine uğradım" dedi çıktı gitti. yemeğe kalsaydın?

daha da kahveye bile gelmedi bir daha.

yapan kişi sevgilim veya flörtümse totosuna bakıyorum. geçiyorum masaya açıyorum viskimi bacak bacak üstüne atıyorum ve sallaya sallaya yemek yapışını izliyorum.

diyorum kendi kendime "ulan gerilip gerilip bir tane yabışdırsam mı" diye ama sonra biraz daha izleyim de elleri hamur olunca en savunmasız halinde sıkıştırayım diyorum.

ben yine nerelere geldim... neyse.

yemek yemektir. kimin yaptığı değil nasıl yaptığı önemli.

hijyenik ve temiz olduğu sürece, dış görünüşünün bir önemi yok. herkes mükemmel görünecek diye bir kaide yok.

(bkz: nefis salçalı kadınbudu köfte vs enfes kalçalı butlu kadın aşçı)

ich möchte eine köfte. almanlıktan aldığım tadı bir kadınbudu köfteden bir de kadın butlarından aldım.

valla hangisine bakacağımı şaşırabilirim. cinsel olarak mı daha açım yoksa midem mi boş?..

yemek yapan kadınsa önce ellerine bakarım. tırnakları uzunsa ve/veya tırnakları ojeliyse yaptığı yemeği ağzıma sürmem. yemek yapan el kısa ve ojesiz olmalı.
saçlar yağlıysa, üstü başı kir pas içindeyse, onun yaptığı yemeği de yemem. bakımsız bıyıklı ve uzun sakallı birinin yaptığı yemeği de yemem. bıyık ve sakal bırakıyorsa yüzünü maskeyle örtecek.
bu yüzden, görüldüğü üzere mümkün olduğunca dışarıda yemek yemiyorum.

yine tatlış sözlük yazarlarımızın fantezilerine maruz kaldığımız ve üzerinde epey düşünüldüğü bariz olan harikulade bir parça şey başlık. aynen.

lezzet ve pişirenin görüntüsü ters orantılı arkadaş. çok da yakışıklı, güzel ne bileyim atletik olmayanın yemeği çok lezzetli oluyor tuhaf bir büyü ama gözüne bir güzel bir sempatik geliyor ki yemeği yedikten sonra. aşçımız dış görünüşüne çok önem veriyorsa yok o yemekten umma birşey. mesela en lezzetli çorbalar esnaf lokantalarında olur. en lezzetli kebaplar tablacılarda. en nefis salatayı yapanlara bakın. ampirik bilgi gözlem bedava. salaş mekan bile çoğu lüks gastronomi mezunu dolu restauranrlardan saha dtandart ve lezzetli yemekler çıkarıyor. değişik bir durum.azıcık halka karışırsanız rahat farkedersınız tezimi