yeni bir şehirde yalnız olmak

yeni bir şehre taşındığınızda öyle bir his gelir ve yerleşir ki ruhunuza, baktığınız kaldırım taşında bile tanıdık bir yüze rastlamak istersiniz.

beyninizde sürekli bir bavul taşırsınız. bavulun içerisinde geçmişin acı tatlı hatıraları ile birlikte geleceğin umutlu-umutsuz beklentileri vardır. ayakkabı ile girilmeyen bir evde ayakkabı ile dolaşmak gibidir. bir ayağınız kapının önündedir. ya siz çıkıp gideceksinizdir ya da kapı dışarı edileceksinizdir. huysuz bir bekleyiştir. sınırsız bir düşünce halidir.

döndüğünüz her köşe başı yabancılığınızı hatırlatır.

öte yandan, yabancılık iyidir. yeni bir kişi olmanızın önündeki tek engel, kafatasınızın içerisindeki küçük bir kütledir.

tanıdık kimseye rastlama ihtimalin yok, özgürce hesapsızca dolaşıyorsun. birileriyle tanıştıkça "nereye gidiyorsun?" ya da "nereden geliyorsun?" soruları başlıyor veya sorgulayıcı gözlerle hayatınız didikleniyor. bazen bu yalnız olma durumu iyi gelse de , biri gelsin bi sohbet edelim, bi kahve içelim, takılalım diyorsun bazen de. yani ne böyle senle, ne de sensiz.

çok iyi gelirdi bir süreliğine uzak olmak.

bok gibi bir olaydır. son 3 aydır evde tek başıma oturuyorum, yeni geldiğim şehirde hiç dışarıda kahve bile içmedim.

alışkanlıklarını kolay kolay değiştiremeyen biri için güç bir durum. alışılması, öğrenilmesi ve yoluna koyulması gereken onlarca şey bekliyor.

eğer dönüş tarihi belli değilse veya öyle bir tarih yoksa, oraya tek yön biletle gidildiyse işler biraz daha kolaylaşıyor. tabii kolaylaşması için "evet, artık buradayım" kabullenişine bir an evvel ulaşmak gerek.

arefesindeyim böyle bir sürecin. zihnimi devamlı meşgul ediyor. belki de ömrümün çoğunu daha evvel hiç bilmediğim o yerde geçireceğim. tuhaf ama bir yandan da heyecan verici.

yeni bir ülkede yalnız olmak bin kat kötüdür.

2 yılı bitirdim. iş dışında arkadaş dost edinemiyorsun. o da sıkıcı. hele ki akşamları. artısı da karışanın yok. istediğini istediğin zaman yapabiliyorsun

atalarımızın da dediği gibi, fake it till you make it. yalnız değilmiş gibi yapın. artık yalnız olmayana kadar da böyle yapmaya devam edin.
tanım: yürek burkucu bi durum...

şuan en ihtiyaç duyduğum şey...

ben ailemi özlerim.

bazen kimsesiz gibi hissettiriyor. özellikle hasta ve aç olduğunuzda. ama onun dışında mükemmel bir şey. kurallar içinde sonsuz özgürlük gibi.

yaşadığım en güzel tecrübe

(bkz: ay olabilir mi öyle bir şey lütfen olsun çünkü)

en sevdiğim. bayılırım yalnızlığa.