yeşilçam'ın en büyük avantajı

bugün olduğu gibi zarar etme, filmin tutmaması ve reyting korkusu taşınmadığı i.in akla gelebilecek her konuda film çevirebilmiş olmasıdır.

kıyaslanacak oyunculuğun ve türün olmaması. bu nedenle de oyunculuklar, senaryo tek tipti.haliyle kıyas yapılacak oyuncu ve film de olmayınca altın çağını yaşadı. kısaca tekel idi, bu tekelliğin ekmeğini yedi.

1
"habam sınıfı"nın bi yeşilçam,bi de son versiyonuna bak. ben şimdiki versiyonda,çok takla, eksik bir tat buluyorum. yeşilçam, halkı aynalayarak iş yaptı. o filmlerdeki maddiyat düşkünü zenginler bile paranın çok da önemli olmadığı fikrine böyle gelirken, şimdiki filimlerde zenginler, daha ahlaksız nasıl olunuru işaret ediyorlar. şimdikiler "başka" bir toplum yaratma peşinde olduklarından antin kuntin hareketlerle "zahmet" buyuruyorlar! sonuç, "asimile" bi sürü genç! ve bu gençler ne kendilerinden ne hayattan memnun bile değiller. malesef beyinleri yıkandığı için eksiğin ne olduğunu da çözmeleri çok zor.

yeşilçamın en büyük avantajı, o dönemin toplumunun daha sıcak, daha samimi, daha dürüst insanlardan oluşması ve yine o toplumun değerlerine canla, başla sahip çıkmasıdır.

itirazı olan beri gelsin!

"röpteşambır" olmasa da olur. be mübarek kitap okuma gölgesi bile yok filimlerinizde,neden?

bilinçsiz seyirci.

elitizm falan yapmıyorum, şu zamanki yabancı prodüksiyon baskısı o zaman yok. iki bant filmi senelerce köy köy izletebiliyorsun.

bu arada fazla romantize ediyorsunuz yeşilçamı. fakirden yana görünürken her daim sınıfçılığı yüceltmiş ve sistemi onaylamıştır yeşilçam yapımları. halka yakın dedikleri "fakirsin, fakir olarak mutlu ol" demektir. iyi zengin gelir kurtarır. lazımdır. 70'lerin sol dalgasına bakıldığında ne kadar az sol film çıktığına şaşırırı insan. mayasına aykırıdır çünkü.

bu arada, hababam sınıfının da tüm eleştirel kısımlarını budamış, esere ihanet ederek, asıl davasını, gövdesini çürütmüş atmıştır. rıfat ılgaz da lanet etmiştir o yapıma.