yokluğuna alışamadığınız kişi

yanakları tontiş babannem.

herkesin yokluğuna alışılır.

alışmak değil de kabullenememek sayılır mı?

kaderim, bir yılan gibi kıvrılıp kendi kuyruğundan yeniden vuruluyor.

var birkaç kişi.
hepimizin vardır, uğruna cama yumruk atacak kadar sevdiği birkaç kişi hep vardır.

hiç yok olmaz sanırsın, yok olmak sadece ölmek değildir, giderken geride hiç eşya (iz) bırakmamak üzere yok olmaktır. ara ki bulasın. ayrılıktır onun adı. bir daha onunla tanışamazsın.

sadece sevgili olması gerekmez, bir şair, bir sevgili, bir anne bir baba, bir arkadaş bir insandır sonsuza dek yitirilen.
alışamazsın.
alışırsan ne olacağını bilemezsin çünkü.

birini hayatımdan çıkarmışsam zaten kötü hissettirdiği anlar iyi hissettirdiği anlardan fazladır. dolayısıyla böyle birinin yokluğunu çok aramam. haaa arada özlerim bir iki aklıma gelir orası başka. ama onun yerine koyabileceğim çok şey vardır hayatımda. ailem, arkadaşlarım, kafama esen seyahatlerim, kitaplarım, yürüyüşlerim falan... neyse işte iyi hissettirmeyen birini hayatımda tutmakla (bkz: varlığımla) ödüllendiremem:)) *

insanız ve nefes aldığımız müddetçe her şeye alışırız
ne yaparsak yapalım, ne kadar seversek sevelim, ne olursa olsun... ayıran şey ölüm dahi olursa alışırsın... ah dersin, keşke dersin ama alışırsın...

(bkz: sözlük formatı)

yokluğuna alışılmaz dirimi devrilenin. aklın diri tutar, oyunlar oynar sana ve onulur, ikame olunur düşlerinde. uyanırsın artık olmayacağına kani… ararsın vahşi otların bürüdüğü, girift kabirlerin iki satırlık kitabelerinde. ne adı vardır ne de dev cüssesi kalık kambur yeryüzünde.

şöyle sinematik acılar yaşamadım hiç ya. çok sevdiğim, beş yıl hayatımın merkezi yaptığım kişi toza dumana karıştı, bir ayda unuttum lan. hatta iki hafta sonra oh ne güzel be dünya varmış, şimdi dans pistinin tozunu attırayım diye sevindirik oldum.

herkesin yeri dolar, dolduracak seçenekler mevcutsa. o sinematik acı yokluktan. öteki türlü aileden birinin ölümü dışında dolmayacak boşluk yok.

bazı insanlar, kalbinize ve hayatınıza öyle yer edinir ki kimse yerini dolduramaz, yokluğuna da hiçbir zaman alışmazsınız.

lenin.

yaşasa ve buralara gelse belki 2 el okey atıp self determinizmi konusurduk.ne sohbet cikardi hey gidi.eline cep telefonu verip saskin saskin bakmasina gülerdim.

'iste' derdim, 'afyon dediğin böyle olur.bak seni bile oyaliyor.'

sonsingapurvapuru ortada yok surekli başlık açmasına alıştım. gunde en az 100 başlık açıp bilgi akışı sağlıyor. ..